И беше извор на моите несреќи.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Телото на неговата Сандра беше извор на сето негово минато за кое тој единствено знае, минато без пукнатина и иднина што знае само за среќа.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Погледот пак се сврте кон Даниел, и вториот кој токму тогаш гледаше право во него, четирите очи, поточно нивните погледи, се разминаа како две птици во лет и скршнаа еден од друг, но погледот на Боб бргу се врати кон лицето на Даниел и тој ја извлече потребната сила, не од неговите сопствени извори, туку од измачениот лик на човекот што беше извор на неговата слабост.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Колку иронично беше тоа нешто што можеше да им ги исполни срцата со радост, а всушност беше извор на нивната тага!
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)