бев (гл.) - радост (имн.)

Колку голема беше радоста кога доби известување дека е примен да студира на YALE со целосна стипендија.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Толку голема ми беше радоста, што не се сетив дури ни да ја прашам мајка ми зошто нашето одење во Париз беше врзано токму за среда и зошто таа тоа толку долго го повторуваше без да го промени денот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Подоцна ја дознав причината.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа беше радоста што ја предизвика таа осамена капка, што настануваше некаде во стреата, близу оџакот, се откинуваше од снегот и паѓајќи удираше во некој предмет што ѝ помагаше да го везе своето „так, так“ и да ја мрешка тишината на сопчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стуткани еден до друг, навалени и прилегнати тело до тело, се предаваат на спомените, под стегнатите клепки се втиснува се што беше дома, што беше радост, што беше софра, игра и песна и смеа сред село.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Ако не бев толку често присутна во неговите празни утра одамна можеше да се случи Ролан да го напушти дуќанот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Проклет да бидам, тоа беше радост. Ноќите поминати на таванот беа најубавите часови во домот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Јас бев радоста за неговите очи“, еднаш се пофали пред мене Рајна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)