А секогаш беше рана зора Кога ги потпалуваше злите мисли, А секогаш беше рана зора Кога го поткревав моето тешко тело За да се измолкне змијата, Да блесне како молња, Да се крене и да зине Како отровен цвет Пред изгрејсонце.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)