бев (гл.) - сенка (имн.)

Тој лик, тоа нешто што во делот од секундата ми се појави на белиот ѕид, тоа не беше цртеж на хартија, тоа беше сенка во воздухот, тродимензионална слика од магла и чад.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
„Тој им ги копаше очите на сликите во Одборот, еднаш кога не бев сенка. Повикав гостин.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Како да стрелаа по неа. И како јас да ѝ бев сенка што ја следи верно до самата смрт.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Како да не беше сенка туку гасеница, се собираше, се ширеше, удираше лево и десно и умираше згрчена под капнатото тело.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Да, морам да признаам, иако тоа е непријатно, но во тие моменти кога ќе се прикажеше жива повеќе ја посакував одошто кога беше сенка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да стрелаа по неа. И како јас да ѝ бев сенка што ја следи верно до самата смрт.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Можеби сенката имаше малку криви нозе и поголеми уши, но беше сенка и можеше да му ја врати радоста на несреќниот Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Таа сенка секако е моја.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Луѓето сѐ повеќе бегаат од мене а јас не можам да живеам само со сенка и без луѓе.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Навистина сенката не беше како сите други сенки, но сепак беше сенка. Еве каква сенка...
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Главата му беше изобличена, како коската на челото прекумерно да пораснала заканувајќи се да ја пробие кожата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес крај кого седев во Женева, три години подоцна, беше сенка на оној другиот, вистинска руина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За јавноста, Борхес страдаше од емфизем на белите дробови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не стануваше збор толку за разорното дејство на времето, колку за напад на болест, како неговиот ум да продолжил да расте додека телото пропаѓа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)