Жените ја џвакаат сировата печурка и изџваканата маса ја мешаат со сок од капини.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Кога нејзиниот пријател, кој беше учител на едно големо јапонско семејство, одржуваше предавање во Санта Марија во Калифорнија, таа беше во позадината на публиката, стоејќи на столот, со високи потпетици, крзнена бунда и црвен трендафил во косата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но неколку години подоцна, кога се разведуваа, таа му рече дека кога биле кај златарот да купат венчални прстени, таа се издвоила за момент додека тој ја проценувал вредноста на двата прстени и незабележливо, земала еден рачен часовник. Оваа девојка беше голема убавица. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 185
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Татко беше учител на својата судбина, колку и да му беше самата таа учител.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Бев учител во Солун, меѓу нашите луѓе го ширев нашето славјанско писмо, но сега бегам оттаму, Фанариотите ме наклеветија дека сум ги бунтувал луѓето против султанот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тогаш Димитар Зојчев се насмеал, ја затворил тетратката, ја оставил на масата и станал: се прешетал низ канецларијата, потоа застанал пред Ристета, му ја ставил раката на рамо и му рекол: Во времето кô се ѕидаше црквата, во 1895 година, јас бев учител во Потковицата и го водев списокот на сите кои даваа пари за ѕидање на црквата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За две лири мудурот е во состојба низ покривот да те пушти да влезеш.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ги зеде уште кога беше учител во Солун. Потпиши ми за оправдание кај мудурот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Манас како млад беше учител неколку години, а подоцна се даде на трговија, сето тоа по желание на татка ми Копе.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Повеќе би се радувал ако чичко ми, кој беше учител негде во далечната Србија, ми донесеше грст бонбони или вистинска гумена топка, ако ми подареше било што, само не онаа книга со која не знаев што ќе правам.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
СУЛТАНА: Штом ти така велиш. (Пауза) Едно време беше учителче. Сега си станал голема ѕверка.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Беше уверен дека од ова послушно дете ќе излезе важен човек. Последен пат го виде својот учител пред девет години, кога се врати во Жешов да побара благослов од родителите за новата висока позиција што му беше понудена меѓу поголем број кандидати, да биде главен рабин на Солун, Вториот Ерусалим.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Рабинот му беше учител и кога ќе се наведнеше над него со зажарените очи и моќната сиво-бела рабинска брада што погледната оздола, личеше на градоносен облак, Цви Корец се чувствуваше мал и безначаен како да се отворила Книгата и тој да стои пред самиот реб Моше спуштен од Синајската гора или пред Јаков, таткото на Израилот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Да беше учителот член на партијата, можеби ќе ја добиеше тужбата и подоцна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)