бев (гл.) - час (имн.)

- Многумина веќе ги триеја очите и беа готови за перница, а Рада беше час главна, час само статист во претставата на Долгиот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој дом самиот тој беше час актер, час набљудувач, час судија, час суден.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој во оваа сериозна игра беше час на страната на Томо, час на страната на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се обидував да се извлечам од улогата на совршен слушател и на нешто да помислам: излезе дека тоа беше часот по психопатологија на којшто, за алергијата на полен, ние, студентите, требаше да пронајдеме дефиниција.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Започна низ селото неколку ноќи да се шири писок на жени што се породуваа; писокот беше час грлат, час придушен, час продорен и долг, час преминуваше во јачење.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Никој не одговори.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Знаеш ли колку беше часот кога отидовме?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој ден и на Мијалче му стигнал абер дека е сменет.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ама лош беше часот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Се срамам, - реков и се расплакав, - му признав дека немам никаква дарба, дека ги мразам песните, романите и сите тие работи, му признав дека тоа беше час на лудило, темница, болка, и тоа себична, мала болка само за еден човек, безначајно, еден човек.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе си ги стави рацете одзади, можеби тоа беа часови на размислување, ќе ја фрли главата колку може повисоко (ретко некогаш се веднеше кон земјата), - и туку кружи наоколу во дворот како орел што слетал ниско, над земја демнејќи го својот плен.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но тоа беше час по географија, природно.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не знам колку беше часот, но веднаш се постави стража.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Стигнавме во Приштина и на периферијата се истоваривме во една мала зградичка.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)