И еве по многу години, кога ја снема нашата куќа крај реката, кога таму се пресели едно друго време, на бетон и врева, често во тивките ноќи на истиот простор, кајшто останал само дел од тврдината Кале на другиот брег од реката, само во небото го откривам непроменет некогашниот поредок на ѕвездите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Тој добро знаеше дека покрај научените јазици на Балканот, како штитови со кои и мајка со нивното знаење го одбрануваа семејството во времиња на војни и дека најтежок да се совлада беше јазикот на тишината, кој има своја посложена синтакса од јазиците на зборовите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Не го создал Бог прво еврејскиот јазик, ниту римскиот, ниту грчкиот, туку сирискиот на кој што зборувал Адам, и од Адама до потопот кога Бог ги разделил јазиците при вавилонската кула*: „Размешани беа јазиците.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Тишината беше душата на јазикот!
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Но јазикот на алхемијата на неговите книги беше јазикот на неговите соништа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Не го нарекувавме „нашки“ јазикот на кој говоревме во игрите, но тоа беше јазик што го разбиравме само ние.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)