бев (гл.) - близок (прид.)

Хрисосостом, од своја страна, од Лука Карер ја прифаќаше искрената грижа, но и советите, што впрочем му ги даваа и други пријателски настроени островјани.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Карер беше близок со митрополитот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој ќе истакне дека “врските меѓу политичките и воените лидери беа блиски“ и дека македонските партизани не можат да се помират со неактивноста на грчките андарти.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Откако засекогаш се оддалечи од сиџилите и немаше повеќе сили да ги прелистува ни во соништата, се обидував да го стимулирам за нови читања носејќи му книги, весници, списанија, за кои претпоставував дека му беа блиски.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Го прогонивме Јан од тој свет, но остана мачното чувство дека ни недостига, оти со него бевме блиски; бракот меѓу Земанек и мене дојде како еден вид алиби дека тој свет е сепак реален: дека во тој свет на партиските состаноци, на маскирањата и лагите, на подметнувањата и притисоците, сепак имало и нешто човечко: љубов, здрава, нормална, телесна, духовна, дека од таа љубов ете, се раѓаат и деца.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Забраната за образованието не ја натера да се оддалечи од него; му стана уште поприврзана, ги мразеше сите жени кои му беа блиски: си ги мразеше сестрите, ја мразеше тетка си Мина затоа што патуваше често со брат ми, ги мразеше и госпоѓите кои, покрај брат ми, ја проучуваа психоанализата, и единствено со една од нив, со Лу Саломе, ја врзуваше блиско пријателство, нешто што можеби ќе се претвореше во голема и страсна љубов, да не му го имаше ветено своето срце на друг – на татко си.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На своите ќерки Зигмунд честопати им велеше: “Најинтелигентните меѓу младите мажи добро знаат што треба да имаат жените: благост, веселост и способност животот да им го направат поубав и полесен.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Притоа, со занес ќе изрецитираше: Зборови издишувај, издишки запишувај, стихови говори и реди, тоа светот ќе го среди во убав и личен ред: со стихови нап-ред Ракописот и записот на Нунета не го видов, иако му бев близок.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Нивните односи беа поблиски отколку само како однос помеѓу професор и студент: Мисирков често го посетуваше домот на својот професор и разменуваше писма – на полски и на руски јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Монотонијата на секојдневието, забавениот ритам на долгите патувања низ големото пространство на најмалиот континент изненадувачки брзо му ги избришаа од животот спомените за оние што еднаш му беа блиски.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тоа ќе може да ни помогне да го разбереме значењето на трите операции изведени врз него, но и да стекнеме увид во потсвесниот тек на мислите предизвикани од тој примерок. Apolinere Enameled, се разбира, се чита како емајлираниот Apollinaire.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Гијом Аполинер, најголемиот француски поет на почетокот на втората деценија на веков, беше близок пријател на Duchamp.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Бевме блиски. Само во последниве години, сето тоа го однесе ветрот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Првин Татко и Камилски се нурнаа во длабока потрага по турцизмите и османизмите во јазиците кои им беа блиски: Камилски во мајчиниот македонски јазик, во блиските словенски јазици, како српскохрватскиот, но и западните јазици кои ги познаваше: во прв ред италијанскиот и францускиот, но имаше познавања и од ароманскиот, додека Татко во албанскиот турскиот мајчин јазик, источните јазици, францускиот, италијанскиот, делумно германскиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој Коница му беше близок и по социјалистичките идеи кои ги изразувал во младоста во Париз кон самиот крај на XIX век и самиот почеток на XX век, соработувајќи и објавувајќи во некои левичарски париски весници.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според видените книги повеќе можеше да се здобијам со впечатокот дека се наоѓам кај професор по француска книжевност, колега, отколку кај врвен познавач на палестинското движење и на состојбите на Блискиот Исток.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ми беше блиска оваа поетика на егзилот на Махмуд Дарвиш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ми олесна кога ги видов овие две познати книги кои ми беа блиски и по мојата иницијална и постојана професија како професор по француска книжевност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев близок пријател со прекалениот и искусен полски амбасадор во Тунис Мјачеслав Мајевски.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му беше блиска Шпанија поради приврзаноста кон својата мајка која беше од шпанско потекло.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Птиците заминале во предел од каде што не се враќа времето!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ние бевме блиски, зближени, многу повеќе отколку други­те семејства.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се сеќаваше уште на зборовите на Игор Лозински, кои речиси за душа му се залепија, му беа блиски небаре се работеше за неговиот живот: ,,Ние силно страдавме, можеби страдањето во извесна смисла е слабост, но во друга возвишена смисла е храброст.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Не реков дека му била љубовница туку дека беа блиски.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И не реков само дека сме се сретнале пред вашата врата, туку и дека разговарав со неа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А топку ни беа блиски, толку нѐ топлеа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А Анатолиј му беше близок човек на татко ти, иако не како дед Павел. Само што Анатолиј возеше автомобил.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој посебно се внесуваше во третата и втората група зашто во нив беа јазиците што ги зборуваше и кои му беа блиски.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ми беше близок поради ваквиот третман на ова време, по кое јас се обидував, со поскромни можности, да трагам по неговата многузначност низ сагата за судбината на едно поли-идентитетно балканско семејство, кое истрајуваше во судбината, извлекувајќи поуки за толерантност во однесувањето со другите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Генералот Кикицас, кој уште од младини, од деновите на школувањето во воената академија, таму во далечните триесетти години, беше близок пријател на Маркос, со кого го формира Главниот штаб на ДАГ, значително, но одвај забележливо погледна на Захаријадис.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Коница беше близок пријател со Фан Ноли, архиепископ и албански државник, поранешен претседател на албанската влада, голем писател и преведувач на светските класици на албански јазик, во прв ред на Шекспир и на Сервантес.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Да“, рече таа, „бевме блиски“, и јас се сетив на првата ноќ во нејзиниот стан, момчето во меур и облеката од провидна фолија, се сетив на целиот зашеметувачки спектакл на нашата врска кога го слушнав нејзиниот глас како удар на чекан на рефренот „но не толку блиски“. превод: Г. Н. Ом
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Т. Корагесан Бојл (Coraghesan Boyle) е роден 1948-та во Пикскил (Peekskill) во државата Њујорк.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Мислам дека немав прочитано ниту една книга пред својата осумнаесета година“, вели.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше комунист како мене поради што ние двајцата и бевме блиски...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)