бев (гл.) - гладен (прид.)

Да се потсетиме на фактот дека не сите форми на уметничкиот вандализам го изразуваат духот на раниот Модернизам преку поучниот цитат во Њу Јорк Пост: „‘В ред, бев гладен,’ рече Brzez- inski, ‘Пиев, но ништо не бев јадел цел ден.’„ Brzezinski се наоѓаше во Cooper Галеријата за да ја види новата поставка на Роберт Гобер...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Неговиот проект прикажува дванаесет иконокластички моменти на модерната и современа уметност, почнувајќи од цртежот „Erased de Kooning“ (1953) на Rauschenberg до поновите катастрофи како што се деструкцијата на сликата „Далеку од јатото“ (1994) на Damien Hirst од страна на Mark Bridg- er и проголтувањето на скулптурата (1989) на Robert Gober од страна на Ed Brzezinski.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сепак, ние не бевме гладни и до некаде бевме и добро облечени, ако може така да се каже, за едно такво зафрлено село, во тие високи планини како што беше Бесвина.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тој седна отспротива и си нарача јадење. Беше гладен и изморен.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Беа другарите?“ ме праша мама. „Беа. Врнеше. Право кај нас дојдовме. Бевме гладни. Јадевме леб и слатко од јагоди.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Потоа ги кренав картите таму од каде што ги земав и се колнев дека никогаш веќе нема да ги фатам в раце.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога останав сам, застанав пред огледалото и од јад си изназборев сè и сешто.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Немој бре Толе, не пусти го селото, бре брату! Не гледаш ли колкава сила нѐ налегнала па и ти сакаш да не дозапустиш! — молеа селските луѓе, но востаниците беа гладни и истоштени, а Толе им вети дека ќе најде леб оттаде река.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Оди во Крушевица твоа; малку е подалечку од аскерот, белки не ќе се забележи толку колку овде пред носот негов! — ја повторија и потретија селаните молбата, но Толе си остана на своето и нареди преку ноќта да му се зготват пет шест кокошки и толку мазници за неговите луѓе и остана да преноќува в село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Времето за појадок дојде и помина, но колку да беа гладни, не споменуваше ниту едниот, ниту другиот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Снежанка сигурно беше гладна, мртвата овца требаше да се изнесе надвор, другите овци и говедата да се приберат и да се нахранат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Уморни дотаму што главите им паѓаа на градите и рацете им беа како мртви во скутовите, седеа околу огнот што го беше наложил возачот и толку беа гладни што на никој не му се стануваше да донесе барем леб и некоја конзерва да стопли.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И колку и да беа гладни, или колку и да беше студено, малите колибрија го одбележуваа својот дел од храната со срцепорачки откршувања на мали парченца, како да сакаа да кажат мало благодарам за големиот извор на нивната гозба крај прозорецот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој пак се врати во кујната. Беше гладен и побара нешто за јадење.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Но беше гладен и мораше да бара начин да најде нешто за лапнување.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Иако очите ги остави долго запрени на моето лице, очигледно беше загледана далеку во минатото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Беше при добра волја. А и не бевме гладни тој ден.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тие чекаа туѓа несреќа за да ја заборават својата. Беа гладни дробноимотници.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сите беа гладни и похотни за земските задоволства, до ненанситност!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Учеше во секоја измината минута, но сѐ уште беше гладен за знаење. Неговиот бунар беше многу празен.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Еразмо веќе беше гладен: мислеше на јадење што добро би му дошло во пресрет на оваа планинска виулица.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Извадив парче скаменет пешник со сламки од торбата на прогонетиот (бев гладен, можев и песок да џвакам) но Никифор Ганевски ми подаде парче црн леб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се чувствував изнемоштен. Ловците веќе запрегнуваа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ако го сторев тоа, сега не ќе бев гладен.“ Му понудив да му донесам леб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Тогаш не е вистина дека си ти.“ „Што дека сум јас?“ „Ти не си оној што го уби Осиповото воле. И не му го грабна залакот на старецот Неделко Шијак.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А беше гладен и веќе беше истрчан надвор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Зборот гозба за Рада беше најсмирувачката комбинација зашто во последно време секогаш беше гладна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Веднаш, бре волчко, чунки бев гладна многу - му рекла плачејќи меца.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не бев гладен, бев само алчен во својата контичка навика да носам секогаш нови долги панталони.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не бев гладен, бев само алчен во својата контешка навика да носам секогаш нови долги панталони.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Вошките за кратко време се намножија по домот. Од спалните до кујната. И вошките беа гладни.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тој се срамеше да зема од Димче јадење, но толку беше гладен, што попушташе.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Волкот стоеше уште долго време, но најпосле му здодеа, а и беше гладен, па тргна да бара храна.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Цивко беше гладен.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Ни тој ни таа не се симнуваа... бевме гладни и двајцата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Пробуваме првин по малку од сè... и после се решаваме, пипкаме, боцкаме, голтаме... брцаме со прсти во купот... работата е да се почне...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Моите сопатници од земјата бучно ручаа. Не бев гладен. Ги одминав.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не бев гладен, рано беше за јадење, па ме мрзеше да се симнувам од коњот за да си го земам лепчето.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Професорот Илија ме учеше да се смејам, да се шегувам и гордо да гледам околу себе, дури и тогаш кога ми се плачеше, кога бев гладен, кога мрзнев во незатоплените училници...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Во текот на првото нивно утро во Атина ни Елефтерија ни авторот не беа гладни.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Злато колку да сакаш, но Малчо Златотворецот беше гладен, а со златото што му ги исполнуваше рацете, не можеше да се најаде.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Беше гладен, ослабнат, измрзнат. Одвај беше жив.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)