Можеби беше навреден, можеби луѓето беа зли, несправедливи, кон него, но тој немаше право да се лути на таков начин.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Снегот почна да се фаќа врз неговата топла облека, кога од зад дрвата се покажа човек. Беше зол и исправен.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Беше зол и беше вепар, но беше весел.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И едно и друго, Оче Симеоне. Тоа беа зли претчувства.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Остана залепен крај водата. Снегот почна да се фаќа врз неговата топла облека, кога од зад дрвата се покажа човек. Беше зол и исправен.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Професорите од жолтата гимназија, луѓе сиви и без разбирање за сиот живот околу себе, и жителите на безизлезната улица, ситни во своите страсти за кои најголем настан по некоја светска војна беше апсењето на стариот Адам, не ми беа разбирливи, во нив не го видов она што е спротивно на злото иако многуте не беа зли.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Дали беше зол, дали беше препреден, дали беше само маѓесник или гатач?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)