Лицето ѝ беше скоро сосем покриено со косата. Таа беше кафеава и замрсена на начин како што ни ветерот ни спиењето не би можеле да мрсат коси, замрсена како да ги впила брановите - дебели прамени, лигави како морски алги. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 180
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Кратко потшишаниот цајкан ⥊ ја отстрани косата од лицето и ја впери светлината од батеријата во него.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
“Сигурно доста време била овде,” му рече еден цајкан со стомаче на еден млад, кратко потшишан цајкан којшто клечеше покрај телото и си ја симна шапката како да се подготвуваше за “бакнежот на смртта”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)