Се обѕрна наоколу и се натажи: собата беше мрачна.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Нишајќи се, тргна по скалилата кон улицата. Градот беше мрачен.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Наспроти светлите соби што гледаа едни кон езерото, а други кон планината, ходниците беа мрачни колку и да беа осветлени, колку и да беа нивните камени ѕидови обложени со лакирано дрво.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Мојот брачен живот ми беше мрачна лага.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Беа мрачни времиња. Секој секого кодошеше.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Лицата им беа мрачни, предвреме посивени и остарени од надничарење и работење на отворено, по студ и по жега.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сати, кој му беше мрачен, монотон и здодевен, го слушаше само навечер, кога му се спиеше.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Но, имаше убави, малечки стапала.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)