Но тој не беше наивен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бев наивен кога работев и ја одбранив докторската дисертација кога поверував дека дијалектичко- материјалистичкиот, односно марксистичкиот приод што го имав на париската Сорбона, во демократската и толерантна Франција, ќе претставува вистинска замка во мојата земја во времето на расчистувањето на сталинизмот кога страдаше сѐ живо и диво.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ема не беше наивна за да не помисли дека сега други ни го спремаат истото, но за неа беше многу пострашно и поболно тоа што ние паднавме во замката што ја подготвувавме за другите.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Беше длабока ноќ, пред зазорување.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Колку бев наивна и мислев дека со сета нега што ти ја даваме дома, малку ќе ти се подобри состојбата, но тоа не се случи.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
А бев глупава што попуштав, бев наивна.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
„Погледнато наназад, првата книга беше наивна“, вели тој.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сепак, пред една година се распродаде оригиналниот тираж од 10 000 примероци, што беше една од причините да го направи продолжението, „Екстази и Денс културата“, своевидна ревизија/ремикс на оригиналот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Море ние не бевме наивни, па и не сме сакати во умот...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Велиш, не бевме наивни. Море бевме наивни, и тоа многу.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- А што мислиш, - рече тивко Пандо – дека бевме наивни?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)