Тие беа подвижните резервоари со течна храна за овие луѓе кои по победниците во војната итаа кон големиот плоштад на главниот град на Републиката.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
А се шеташе низ Скопје како Гестапо - во мантил со актовка, додека беше подвижен и сееше страв.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Лежев во средина на собата, од лево до мене Јуле, десно Ана, која беше подвижна, односно ѝ беше дозволено да потстане и да изоди два чекора до прозорецот и назад.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Зар тој не беше подвижна граница помеѓу двата света?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)