Во старата античка цивилизација се следеше хармонијата на природните феномени и божествата беа потчинети на таа човекова потрага, верувајќи во еден вид бесмртност, која заземаше место во меморијата на човештвото.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Сите му беа потчинети, посебно Х.Х. и О.О.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
За него западната Историја беше синџир од одговори на прометејскиот предизвик!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
(Cixous) Kristine Stilles убедливо ги спореди општествените и законски реакции на Destruction in Art Symposium (DIAS) одржан во Лондон (настапуваа Nitsch, Muhl и Brus) со оние за конференцијата Dialectics of Liberation која исто така во Лондон, десет месеци подоцна, ја организираа R.D. Laing i David Cooper (сосема случајно во времето на судењето на организаторите на DIAS: Gustav Metzger i John Sharkey): Текстуалната и излагачка егзегеза на учесниците на The Dialectics of Liberation не претставуваше никаква закана бидејќи им беше потчинета на неодредените, сентиментално идеалистички термини на ослободувањето, а таа терминологија соодветствува на авторитарниот, апстрактен, ограничен, одваган и остензивно објективен kTMd на академскиот дискурс.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Замислете си“, му рекол Господарот на соништата, „Замислете си, во тој ваш живот на Земјата сè да му беше потчинето на проклетото дишење.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Феминистичките писателки како Luc Irigaray и Helne Cixous повикуваат на авторизација на автобиографското односно субјективното: „Испишете се себеси. Вашето тело мора да се чуе.“
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)