бев (гл.) - прв (прид.)

Грета: Ох, да, да, да! Продолжуваат да се бакнуваат. Маргина 37 153 XTC 154 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дванаесет години од таблетата Во октомври 1985-та THE FACE магазинот беше првото британско списание што објави текст за дрогата која штотуку беше прогласена за илегална во САД, и почнуваше да продира во Европа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кога ја погледна, таа беше првото нешто убаво што го виде последниве мачни години. Се срамеа еден од друг.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Тоа ли беше првата македонска држава?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа беше прв ден на радост. Значи радоста ја победи сета таа горка стварност, успеа да ги облее срцата на младенците.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Го закопавме со ордените на Тито, часовникот со синџирче, лулето, паричникот и руската шубара што сѐ уште ја барам на закачалката во станот во Ѓорче Петров, последниот дом што дедо ни не го доби од Сојузот на борците.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тој беше првиот мртовец во нашата фамилија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Со тоа UFO се вратив во Монтреал и на 14 февруари 1979. ја отворив изложбата под име Brain in the mail којашто беше првиот чин на Cerebrite 79.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Му се предадов сиот на нејзиниот предмет, францускиот го запоставив, и таа беше првата причина што попосле, на матурата, бев еден од ретките што се определија да полагаат немски јазик.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Сак'н, мило чедо, не излевај да не си а земиш бељата, — беше првиот збор на секоја мајка и свекрва што имаа млади ќерки или снаи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе беше предупреден од Бешот дека постои организација, дека постојат и други комитети освен него, но оваа беше првата негова средба со луѓето од таа Организација.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За некое миење, преслекување и перење, ни збор не можеше да стане: жените станаа чуми, мажите — вампири, дивјаци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Вар комитлар, бре ќерата? — беше првиот збор што му го проговараа на секој човек, му удираа по неколку кундака и го собираа со нив да им ги каже комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Стојче го праша Шаќира што мисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа селаните го пренесоа едни на други и за да не јадат бој скоро сите одговараа дека има комити.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Кулета и Андона оваа им беше прва работа од ваков вид и затоа на двајцата почнаа да им бијат силно срцата, а вилиците да им се тресат та забите почнаа да им штракаат, небарем замрзнаа од студ во топлата пролетна вечер Толе ги теши со шепот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како дојденец од Трпејца годините поминати во глувчешкиот „Шит Наумов“ со тегли ајвар и јетрена паштета беа првиот поход во скотската гладијаторска арена.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Трпе беше првиот жител од Трпејца кој се појавил на вестите на ТВ и тоа во лоша улога.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Учествував во рации, изнудував спонтани признавања, работев против вас до границите на сопствените сили, сѐ до моментот кога сфатив дека не можам да отидам понатаму - потсетете се дека бев првиот полицаец што ја проби вашата линија на оган - не можав да отидам понатаму во суровата служба во корист на граѓаните.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
2. - Што зборувавте толку - ѝ беа првите зборови на Кате штом влегоа во нивнта соба - со генералот на прошетката?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Бев убеден дека е тоа врвниот дел од нејзиното тело, дека само тоа е останато од мојата Луција и дека јас бев првиот што пиел небесно питие од таа чаша полна ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но во рацете, нажалената вдовица носеше и една друга, уште поконкретна сметка!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа, откако го разгледа купето и провери дали се добро сместени пилињата, погледот го запре на лицето на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не бев спремен да го признаам дури ни тоа дека Даскалов од повеќе причини беше првата а можеби и најголема илузија во однос на татковството што толку често ги преплавуваше моите размисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
"И потокот денес не трча весело туку одвај се влечка", ќе го соопштеше своето откритие.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во замолчаноста што настапи по мојата исповед иследникот вниматело ми се обрати: - Но твоето уверување дека Даскалов ти е татко по се изгледа не траеше долго?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А кога се случи да го одредиш другарот Ѓурчин за можен татко?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа беше првата сметка што ми ја покажа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Малку требаше па да го испуштам возот“, беа првите нејзини зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не! Помислата беше и премногу примамлива за да биде вистинита - реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-В ред, в ред - продолжи како да се двоуми - можеби и не беше првата што ќе ги забележеше ваквите промени, но таа прва ги соопштуваше и тоа секогаш со здржана возбуда ослободена од секаков вид горчина или грдо претчувство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа беше првата книга што ме зграби и понесе.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Вчерашниот новинар беше првиот човек во текот на бројните месеци.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во последно време ме оставија намира.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Додека другите војуваа, Еврејчето што беше прво нападнато некако успеа да го стресе од својот грб Петка.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кругот се затвора. На почетокот, во гимназијата, тој беше првиот над чија книга заплакав, а сега ми е последното задоволство...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Бев првиот во колоната. Се пробив низ снегот и на сет глас повикав.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тука беше првото место на нивната подолга почивка, толку долга, колку да приберат малку сила, да здивнат, да се најдат и пребројат...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нејзините фотографии се појавуваа по весниците поврзани со зборот анархија, беше упадлива по својата неупадливост – наместо деликатните фризури на тоа време нејзината коса беше едноставно кратка, наместо фустаните со тантели, машни, вештачки цветови, и ленти, беше првата жена во Виена која носеше панталони.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ние бевме првата генерација девојки родени по настанувањето на зборот “сексуалност” во 1859 година, ние бевме девојки во она време кога интимниот однос помеѓу машкото и женското тело некои го нарекуваа ”телесен чин”, други - “венеричен чин”, трети - “нагон за расплодување”, и тоа физичко соединување на двата пола беше исчекувано со идеализирање, но беше сфаќано и како деградација, а понекогаш за исто суштество беше и едното и другото: од тоа соединување на двете тела се очекуваше воздигнување на душата во некои небесни сфери, но и се гледаше на него како на некаква животинска активност која ја валка душата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една вечер неколку дена потоа, Зигмунд ми јави дека Херман, синот на сестра ни Роза, загинал со стотина други војници, кога во нивниот ров биле фрлени и експлодирале неколку гранати.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше првиот внук на брат ми, и му го дадоа името Ернст.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И секогаш потоа, кога веќе не бев девојка, и се обидував да се сетам на девојките од времето кога и јас бев девојка, пред очите ми се појавуваа само оние најблиските, се сеќавав на преплашеноста во гестовите, на потреперувањето на гласовите, на воздржаноста која уште повеќе ја истакнуваше заузданата возбуда.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Така луѓето ја препознаваа по улиците, ѝ дофрлуваа погрдни зборови и камења, ја плукаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сепак, тоа беше првиот меѓународен акт што се однесуваше за Македонија и врз кој се засновуваа сите натамошни акции на Македонците во борбата за национално ослободување.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Можеби само затоа што ова беше првата студентска населба во која стапнал од дипломирањето на CCNY (City College of New York) - од друга страна можеби беше дојдено времето за промена.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Крцкањето на снегот под чизмите беше првиот звук што му допре до свеста, зашто сетилото за слух му се врати последно, како што полека во својата глава ја освестуваше средината околу себе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа не успеа да каже ништо, не успеа ни да се помрдне пред неговата рака, иако тоа беше првиот импулс што го почувствува во тој момент.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тоа беше првото, што можеше да го сети со оние најкрајните нишки на можностите за чувствување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сето време, додека ја играа, сонуваа за преврнувањето, а тоа беше првата работа што требаше да се случи, пред да дојде сѐ друго, што тие го сакаа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше првата година, откако веќе не беше ѕидар.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Рада беше првата што се смири. Иако знаеше, реши да игра по замисленото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ова беше првото излегување на Рада од нејзиното лажно патешествие во Америка. ѝ дојде како олеснување, како издувен вентил од кој требаше да излезе сето негативно што со месеци се натрупуваше во неа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Да, Срцка! - ова беше првото ново обраќање кон Рада со новото име, што посебно ѝ се допадна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Леле, па ти си станала убавица, - беше првата реакција на Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ајде, ајде! Не ти се јавуваат, та нели ти беше првата дама на Бечеј. - Прва дама, од кога па тоа?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа, задолжувањето на сојовите од страна на спахиите со поделени парцели земја и издвоени стада говеда и овци, беше првото корисно раздвижување што дојде во Потковицата со Дамческите и за тоа и едните и другите ги благословуваа - на тој начин навистина приносите двојно се зголемија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Прашувате зошто? Па тоа беше првото нешто што ќе го слушнете некаде пред седум часот наутро, кога ве будат за на школо.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Примањето во пионерската организација беше првиот степен на иницијација кон станување на работен човек и граѓанин на нашето самоуправно општество.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Тоа беше прв обид да се соберат во една печатена збирка оние песни сo кои што умираа нашите борци, песни во кои што се викаше нашето село, нашиот град на решителна „борба за народна Слобода“: „Ајдете браќа, сите содружно, да ги скршиме ропските синџири.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Тоа беше прво наше прегрнување.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не требаше Татко да нагласува дека тајните од нивните животи, какви што си ги откриваа еден на друг, остануваа само помеѓу нив, во спротивно ќе беше доведено во прашање нивното верно пријателство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски беше првиот човек којшто дознаваше во тоа време на Балканот за Татковото сродство и блискост на Татко со еден од великаните на нова Турција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше прв во колоната, како што некогаш беше прв кога јуришаа на шпанското боиште.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа беше прв случај толку одблиску, толку вистински да ја видиме нашата смрт.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ти беше првиот амбасадор кој ја поздрави новата држава!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Потсетив дека Југославија во времето на Тито беше првата земја во светот кој ја призна Република Тунис на првиот нејзин претседател Хабиб Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Југославија беше првата земја која го призна независен Тунис.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кратко ми рече: Дојди во Палестина, те очекуваме.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа беше првата што разбра за што се работи. Зашто, кога тој ѝ се пожали дека во последно време не сонува, Влаинката брзо го праша дали е нажален оти нема одговор на нешто?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тревата му беше прва одежда, црвјата вечни гости.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
– Да им тргнам по еден пиштол в чело? – беше првата мисла, но му се виде блага казната според престапите на осудените.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Овој беше прв напад на нивната слобода, затоа тие не го предвидуваа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ве исплашив, а? беа првите зборови што ги чуја од неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ракавицата е производ на Tom Zimmerman, којшто беше првиот VPL-ов “хардвераш” во почетокот на осумдесеттите, а јас се приклучив кон системот и ја развив можноста за фаќање имагинарни предмети.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Користењето на рокенролот ме врати на некои рани андерграунд филмови, но она што беше ново е холивудскиот начин на отворање и рекламирање на еден таков филм. (И, секако, тоа беше првата добра улога на Џек Николсон).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа беа првите знаци на неговото тешко поднесување на староста.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И, се чини, ова блиско соочување со бранот на војната, уште пред да го оформи своето семејство, беше првото нејзино предвое­но крштавање кое сигурно, засекогаш, ќе ја обележи во жи­вотот, особено во верувањето дека е родена за да си ги спаси своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Јас бев првиот што излегував од кругот на незадол­жи­телната Таткова стратегија и, наместо во средно стру­чно училиште, го продолжив школувањето во гимназијата која беше на стотина чекори од нашата куќа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Волчи глутници в снег, заклани овци, заклана надеж. Тоа беше првата причина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Жената беше смирена. Ова не беше прв пат во тие тешки денови, кога се бореше да го спаси патот на јагулите, да го гледа како зборува на сон.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сите беа восхитени од радост. Ова беше првата акција на одредот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Но велам, стануваше збор само за впечаток.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа беше првиот мој впечаток, иако истиот момент, кога се појави оваа помисла го слушнав и оној глас на исмевање за кого секој ќе помислеше дека ви го испраќа некое неприсутно суштество кое сака да се пошегува со вас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Очигледно, тој беше првиот ако не и единствен посетител.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мајка му не покажа чудење, иако тоа беа првите петки што ги имаше добиено Трајче.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Како учебно помагало во курсот по анатомија, Хамилтон ни покажа филмови за оддолжено дејство на X-зраците на човековото тело, кои прикажуваа синхрони движења, движења на дигестивниот тракт, перисталзисот итн. Тие беа единствени. Се надевам дека сè уште се.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа беше првиот филм.” œœ Планински орел (The Mountain Eagle), 1926 г.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Хичкок: Станар беше првиот вистински „Хичкок-филм”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Потоа клинички години од општа медицина, хирургија и останатите главни гранки на ортодоксната западна медицина. (...) Нашиот професор по анатомија, професорот Хамилтон, и неговиот аси­стент д-р Харисон, беа првите кои во мене ја поттикнаа страста за истражување. (...)
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа беа првите психијатриски пациенти кои имав можност да ги видам.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Бев задоцнил. Имаше двајца луѓе на подиумот што седеа и разговараа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Мислам оти ова беше првата ако не и единствена наша поговорка што тој си ја прилагоди на своите потреби.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Така е подобро“, гласно одобрува татко ти и гледа како фаќа синџир алкохолот во чашката на Иван Степанович.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Важно е само тоа дека веднаш знаев, навистина знаев, дека ти си вљубен во Аксја; ајде, признај на мајка ти дека таа ти беше првата симпатија; добро, не лути се; ако не сакаш да признаеш, не сакаш, твое право.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа лето беше првата U.S. турнеја на Битлси и одеднаш сите почнаа да се прават Англичани.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако за Бојс, маста и медот беа доживеана реалност, животно искуство, за московската концеп­туална школа овие два материјали беа обид за афирмација на правото за културно и национално себе-поседување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа беше ЦРВЕНИОТ ХОРИЗОНТ на Булатов во 1972. Тоа беа првите чекори на московската концептуална школа. Идеологијата на соц-артот излегуваше на видело. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 85
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За да ја следат модата, фризерите правеа или премногу кратки или премногу долги фризури, а што се однесува до шминката, со липстикот беше свршено, а прва нова работа беше шминката со виножито-бои, бои на бисер, златен-блескав во ноќта.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сѐ што се однесуваше на Ориентот и на магијата беше многу модерно, и тоа беше начин да се побегне некаде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа се вика трач - и е моја опсесија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За момент замолчев, но потоа видов дека сѐ е на своето место.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Неговата преокупираност со сексот, насилството, хуморот, критиката (комично или грешно е да се каже дека јас бев првиот кој фрли јајце - итн...): но Роботовиот измет е бел и во обликот потсетува на витамини, дезодоранси и еленски брбушки; пенисот е сенка на прстот; а вагината потсетува на вагината на китот. 4.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Па сепак, ние се грижиме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ама тогаш бев прво одделение и прв пат одев на училиштен есенски излет. Тогаш немаше тетра - пакувања, ниту целофани, ниту најлон-ќеси.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Нема да верувате, моите Козички беа првите посредници во запознавањето и пријателството со францускиот амбасадор.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На неа присуствувале претседателите Черчил, Сталин и Рузвелт во присуство на министрите за надворешни работи. 141 На 9 март Форин офис го известил британскиот амбасадор во САД , Халифакс, за задоволството што го предизвикала во британските политички кругови информацијата за ставот на САД во однос на југословенско-бугарскиот сојуз. 146 Британците биле сосема свесни за „традиционалната“ заинтересираност на Србија и Бугарија за Солун и дотогашното одржување на статус кво „поради нивните спротивставени интереси кон него“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со договор меѓу надлежните служби на Американската и Британската влада и редакциите, Стојан Прибичевиќ, како воен американски дописник, и Џон Талбот, дописник на британскиот печат, беа одредени за први акредитирани сојузнички дописници и беа првите што пристигнаа во Врховниот штаб на НОВ и ПОЈ. 135 Конференцијата на Јалта траела од 4.-ти до 11 февруари 1945.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Човекот од кого ги добив првите часови од уметноста беше Emilio De Antonio - кога го запознав, сѐ уште работев како рекламен цртач. (...) Де беше првиот човек за кој знаев дека рекламните цртежи ги смета како “вистинска” уметност, и тој направи тоа, на тој начин, да го види целиот Њујорк.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Што е земено предвид при проектираwе на Психиjатрискиот центар Jорктон Некои увиди што ги стекнав под ЛСД можев да ги применам во проектирањето на Психијатрискиот центар Јорктон, кој беше првиот покраински центар изграден по планот Саскачеван.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Има многу уметници коишто го задржаа својот идентитет, работат исто како порано.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ф. Б.: Но вие бевте првиот чија приказна ги премина границите на вашата земја, но сепак го задржа специфичниот идентитет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тоа беше првото умирање во семејството откако ја минавме границата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тоа беше првата јавна миса по забраната во 1967 година.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Повоената генерација на разузданите, “авто-центрични” индивидуи започна да се појавува токму во моментот кога новите психоделични-кибернетички мозочно- променливи технологии им станаа достапни на поединците. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 55 МАРШАЛ МЕКЛАУН ЈА ПРАВИ МОЖНА КВАНТНАТА ПСИХОЛОГИЈА Овие нови бебиња беа првите телевизиски видови, првите човечки суштества кои користеа електронски дигитални средства за да се приклучат и да се уфрлат во реалноста, првите што користат невротрансмитерски хемикалии за да ги променат сопствените мозоци; првите жители на “глобалното село” овозможено со помош на телевизијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие беа првите луѓе што поминаа низ Алисиниот Прозорец и ги променија електронските модели од другата страна на екранот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие ќе делуваат во киберпросторот, електронската околина на 21-от век.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Падот на Берлинскиот ѕид беше дело на младите во потрага по индивидуална слобода.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Оваа студентска контракултура започна во Америка во 60-тите и беше раширена преку електронските медиуми. (...)
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На Еда не му беше жал. Тоа беше првиот поен што Едо го доби.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа беше првиот автомобил што тоа утро беше ставен во погон во Скопје, но наскоро бучава од експлозии во мотори зачести под густиот смог.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Уште кога тој блокот го купи во Атина, тоа му беше првата мисла на којашто ѝ стана заробеник: Ако успее да го изнапише сите непарни страници на зелениот блок, ракописот ќе биде добар.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа беше првата превентива да се спаси човекот себеси.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Најпосле, дури четвртиот ден од заминувањето за Алма Ата, Ивана се јави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не беше друга. За мене тоа беше прва и најпрва работа на светот во тој момент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)