бев (гл.) - следен (прид.)

Но, сепак, примерот на Иберискиот не беше следен и на Балканскиот Полуостров! дополни Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но и вградувањето на андалузиската цивилизација во позитивното шпанско салдо не беше направено без тешкотии.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А тоа уште нешто што се знаеше беше следново, верно кажано, онолку верно колку што може да биде верно словото од моја уста излезено, изглаголено, породено.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Секогаш пред заминување, како по некој ритуал, ги прегрнував децата, сопругата, без да знаат каде заминувам.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Секој чекор на Арафат беше следен од невидливи тајни сили кои беа навлезени дури и меѓу самиот раиз, во неговиот дом, во неговото опкружување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За Призрак п. Сенка, накнадно
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Последните букви што отидоа беа следниве, дадени овде како филмски вратен скок во базен: „... Сонцето е крвник кој што со срповите на зраците ги сече главите на Сенките...“ 92 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но дали е тој виновен, беше следното прашање на кое застануваме како пред ѕид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Постапката беше следна; од време на време го посетував и останував по неколку дена.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
-Што ќе измислиш сега во своја одбрана? – беше следното прашање на Ирена.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Дали тоа е некоја борба меѓу луѓето – кој повеќе да земе? –беше следното прашање на Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Паролите беа следниве: “ХРАНАТА Е ИЗВОР НА ЗДРАВЈЕТО” “ЕДНО ЈАЈЦЕ СОДРЖИ ИСТО ТОЛКУ МАСНОТИИ, КАКО И 1/2 ФУНТА МЕСО” “ТЕМЕЛНО ЏВАКАЈЌИ ЈА ХРАНАТА МУ ПОМАГАШ НА ОПШТЕСТВОТО” и “МЕСОТО Е ШТЕТНО” Сите тие свети зборови во стариците ги будеа спомените за исчезнатите уште пред револуцијата заби, за јајцата исчезнати приближно во исто време, за месото, што во 174 okno.mk смисла на маснотиите е полошо од јајцата, а можеби и за општеството, што тие беа лишени од можноста да го помагаат, темелно џвакајќи ја храната.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во коридорите зашушка. Стариците, носејќи ги пред себе во двете раце лимените чинии со каша, претпазливо излегуваа од кујната и седнуваа да ручаат на заедничката маса, обидувајќи се да не ги гледаат закачените во трпезаријата пароли, составени лично од Александар Јаковлевич и во уметничка изведба на Александра Јаковлевна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)