бев (гл.) - собран (прид.)

Еден број луѓе, како секогаш, беа собрани во малата просторија и бистреа политика.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И татко ми, сиот полн со гордост, бидејќи толку богато ја снабдил трпезата и за овој Божиќ, а можеби мислеше дека е побогата од било која измината година, судејќи по бројот на гостите што беа собрани кај нас, го дофати со дебелите прсти, најголемиот нож што го имавме дома и ја финишираше постапката околу черечењето на беспомошното јагненце, кое за среќа не беше сведок на настаните.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
БЕВ гостин кај наши работници во Париз. Времето беше студено, и сите бевме собрани, едно попладне, во приемната соба каде се наоѓаше телевизорот на мојот домаќин.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Луѓето беа собрани околу него, огнот што веќе не можеше да згасне, зашто беше добро потпалуван уште од самиот почеток.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Само првачињата беа собрани околу своите учителки - како пиленца.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Очигледно за нив овој ден не беше безгрижен, зашто премногу бевме распалавени.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се качувавме по дрвјата, иако наставниците молеа и викаа да не се качуваме - може некој да падне, па да стане несреќа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Вој, вие, — покажа на Митрета, околу кого беа собрани азите и како нов член Марко Попов — виа ви се мудури, виа кајмаками, вие кадии, валии и паши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Што велиш ти, Петре, која страна да ја фаќаме? — му се обрна Јордан Ацев на чиј реон беа собрани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од селото Букри, во полето, пред носот на валијата и пашата, беа собрани триста овци млекарици и двесте брави пак од контракчијата (лиферантот за војската).
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Се провикна Марко, а Толе слезе од ѕитчето и му честита на новиот комитет во Градешница.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Намуртени, озлојадени, загрижени, тие брзаа да се доберат до некоја колиба или трло каде што ги оставаа кременачките, косите или крклизите и бараа некој обичен, предмет — јарем, палечник, плаз, некој сноп 'ржаница да кренат на рамо и со него да си влезат в село, незабележани, оти знаеја што ги чека дома сите оние што беа им се придружиле на комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По недела две се најде отепан Турчинот, Катил Шериф, на патот за Прилеп; по друга недела две Тоше Налев им стори абер дека го видел Толета во Битола како се шета по атпазар, та се осмелил дури и на ан кај него да појде и да му ги побара седумнаесетте лири што му остана должен Јован Сиве во Старавина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тука се сите, — и му ги наброја сите војводи и раководители што беа собрани во колибата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа добро отворете ги очите да не стане некое предавство, да го запишеме Смилево во црната книга, — заврши Даме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ценејќи дека работите во однос на ситуацијата во Македонија се средени со имплементација на Рамковниот договор на 21 ноември СДСМ, ЛП и СП ја напуштија Владата на политичко единство и преминаа во опозиција.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
До крајот на годината започна процесот на имплементација на Рамковниот договор; заврши операцијата “Неопходна жетва” кога за 30 дена беа собрани 3.875 парчиња лесно оружје; според законот за амнестија беа помилувани 64 од вкупно 88 албански екстремисти; беше донесен нов изменет Устав.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Несвесно, тој го стегаше во рацете пусулчето во кое како да беше собрана сета негова стуткана балканска судбина.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Повеќе времиња беа собрани во ова пусулче кое, сега, тебаше да му го отвори патот во социјалистичкиот суд.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Јадеше со чувство дека мора брзо да јаде, без починка, без застанување, зашто миговите во кои беше собрана таа сладост можеа да се испуштат и задоволството од убавиот ручек да пропадне.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И птиците, кои порано од страв не се осмелуваа да дојдат близу до чинијата на Домаќин, сега беа собрани околу неа како таа да беше поставена за нивно добро.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Луција се појави точно пред полноќ. Беше облечена во црвено здолниште со бели цветови и лесна кошула; косата ѝ беше собрана во опашка и очите ѝ сјаеа на еден особен начин.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ДАСКАЛОВ
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа утро, кога првпат разговаравме за трагите што никогаш не можеш да ги забележиш овде, под Сина Скала, надвор врнеше дожд, јас не отидов на училиште, а денот беше сосема беззначаен бидејќи сиот беше собран во една парталава сива облека; потсетуваше на изнемоштен изѕемнат бедник; стоеше под стреата и тоа пред самиот прозорец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Минавме една зелена полјана, една нива од која беше собран родот, се провлековме низ една ограда, а потоа под сенките на некакви дрвја со пожолтени лисја, дојдовме до тополите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тие беа собрани под нашиот прозорец.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Внатре бевме собрани петмина: Димко, Пенчо, румениот Анте, Баждар и јас.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Неколку жени возбудено се веднеа, се удираа по глави, шепотеа - неспокојни, разбушавени, збунети; беа собрани околу некого што лежеше наземи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Пред куќата на Димка беа собрани неколкумина луѓе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
“ Резултатот од таа промена во застапеноста во масовните медиуми, тврди Саливан, бил целосно спојување на стрејт-светот и на геј-светот, како и нова фузија помеѓу стрејт-културата и геј-културата, при што на вторава сега ѝ се губат оцртите и посебноста: Ако сликата за геј-мажите за мојата генерација беше собрана од филмот „Крузинг“ (Cruising) или, потоа, од „Сентиш трилогија“ (Torch Song Trilogy), сликата за наредната генерација се „Вистински свет“ од Ем-ти-ви, „Настрано окце“ од Браво и Ричард Хач како победува во првиот серијал на „Преживеани“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А селаните, на кои им се придружив, гонети од уплавот што ги споплати и од викањата на коњаниците кои со закана тераа на бегање, набрзина собираа покривачи, веленциња, пљачки, нешто од храната што ја имаа, товареа на запрежни коли, на магариња (коњите и мазгите беа собрани од партизаните ), на грб и рамо нарамија вреќи и дисаги со се што можеа да земат од дома и, терајќи пред себе говеда, овци и кози, се вдадоа во бегство.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Рацете ги имаше склопено и притиснато на градите. Гледаше во ѕидот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Без грч, само собрани во тупаници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Лежеше склопчена, нејзините нозе беа собрани, со колената кон брадата а стапалата кон задникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нејзините раце беа собрани во тупаници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега во дворот, во таа наголемена половина поцрнета тепсија, бевме собрани сите што се мислевме како гости на домаќинката: Арсо Арнаутче, Сандре Самарија, Никифор Ганевски, Онисифор Проказник и Орлен Шумков: Никола Влашки продолжи да спие во плевната а јас стоев зад недоплетен кош и се сеќавав на летните топлини и на благото бранување на 'ржта во предвечерните времиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доколку подоцна очите не ми солзеа, ѕвездите навистина беа сребрени и влакнести.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во селото Н. група мажи, очигледно вознемирени, беа собрани околу едно возило кое, испружено како мртов коњ сред патот, го блокираше сообраќајот на двете ленти.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Знаеше дека се такви и од сета игривост што ја имаа, во нивниот синџир беше собрана игривоста на целото тоа разденување, таа ги исполнуваше нивните само привидно стамени и одмерени движења, знаеше дека уште следниот миг дури да трпнеш можат да исчезнат, како изветреани, знаеше дека може да ги исплаши само едно мало сомнително раздвижување на воздухот, што не дошло од нив, бидејќи беа свесни дека се сами на тие своти вишини, дека тие се само нивни.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Чекање. Беше добро, сета добрина, беше собрана во тоа, во чекањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога се сврте зад себе го најде она свое јаренце исправено на високите, тенки ножиња, скаменето, како споменик на убавината и на невиноста на дивиот свет, несфатливо далечно од него и залушано кон таа ведра ноќ, целото потонато во одбирањето на сите нејзини шумови, настрхнато на нејзината белина, а во неговата стојка како да беше собрана и сета белина и сиот раскош и му ги носеше и во таа малечка собичка, во тој малечок заграб од белото пространство на дивината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во неа беше собрана сета нејзина чиста љубов која само на еден широкоградно му ја даруваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Интересен и необичен свет беше собран тука.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога сите резултати беа собрани на едно, ме погледна низ два пара очила и ме праша на што се жалам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Му го истргна од раце големиот сребрен крст и почна со него да го удира, удира по глава, сѐ додека не му ја расцепи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Стопаните на Имотот, возрасните, беа собрани на чардакот, гледаше на запад, во сонцето; мажите редеа некакви дрвца, различни фигури, на ишарана табла, а жените везеа на ѓерѓев, додека децата нивни растрчуваа низ дворот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зашто да пукале, сега место ти што седиш со нас овдека најгоре на Зедница, ние ќе бевме собрани на Рамник на Горник и ќе ти вадевме седум дена.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Селаните беа собрани на богослужение во црквата, кога капетан Загориќ, придружуван од десетина војници, бувна внатре и на очиглед на верниците го убија поп Цветан.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Погледот го запре пред рафтот со речниците, во кои беа собрани илјадници различни зборови на многу балкански и други јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кејтеновиот син беше еден од оние ѓаволски старци што можеа да гледаат илјада километри пред себе, божем сета далечина беше собрана во неговите очи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не ли мислиш дека од последниот пат кога ти лично направи тешко објаснива „фрка” околу едно скромно Темплум- книгиче во кое беа собрани твои графички трудови, фрка - барем колку што јас сфатив од таа тогашна небулозна ситуација - поврзана со твоето чувство за моќ, правда, односи спонзори- уметник итн.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Бевме собрани сите заедно. Тоа ретко ни се случуваше. Мене најчесто ме немаше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
До тебе седеше едно црномуресто девојче, косата ѝ беше собрана во кики, цело време љубопитно те подгледнуваше и со лактот дискретно ја удираше постарата жена што седеше до неа, најверојатно нејзината мајка.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Настана детска пискотница, старски молби, плачки, пцости, физички напади и расправии, но откаде паднаа неколку старци од јатаганите на семејните, децата беа собрани и со кадијата на чело, одведени и затворени во еден конак, а старците си заплакаа и си отидоа во своите села да им ја однесат тажната новина на мајките и татковците од пленетите деца.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во црквата беа собрани сите од манастирот на богослужба.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Неговите полни усни беа собрани, подадени.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
За Татко беше јасно како ден каде целеше мислата на Игор Лозински, макар што се оддалечи од основната тема за која беа собрани во ноќта.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тројцата пријатели во тивката ноќ, која сѐ повеќе длабеше и се чинеше дека нема никогаш да заврши, не сетија дека многу се оддалечија од јагулите, од темата за која беа собрани.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Многу јадови и чемери беа собрани во нас, многу омраза растуривме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Аце поголтна, а потоа пламна истуривајќи го сиот јад што му беше собран во него: - Зарем си се врзал со таа кучка... - подвикна посилно за да чуе и Лорета која беше со него.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Сите беа собрани крај мртвото тело на мајка му од Трајана, која од преголема радост што го виде Трајана женет, ја испушти душата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тогаш, кога беа собрани девојките да го гледаат приќето, на Лина и велеше: во овој фустан најубаво ќе изгледаш и сакам прва да го водиш „Бајрачето“.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Стотина верници беа собрани пред гробиштата и присуствуваа на мисата за исчезнатите, за живите, во малата капела која послужи како олтар.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Претходниот ден, откако беше собран гравот од нивата, ние децата добивме задача од баба ни, да ги собираме растурените зрнца грав, заостанатите мешунки.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Таа вечер беа собрани по повод книгата раскази на мајка ми која неодамна излезе од печат, ама за тоа ни збор не рекоа, туку се свртија кон омилената тема: бизнис.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Никој веќе не мислеше на фудбалскиот натпревар за што бевме собрани.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Вака, околу нив беа неколку љубопитни селани, а повеќето мажи, жени и деца, беа собрани околу братучедите потаму од нив.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Еве како сликовито го опишува тоа Христо Коцев, сведок на тој настан: “На светлата соба бевме собрани (во Гимназијата) да размениме мисли за тековни прашања.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Минавме една зелена полјана, една нива од која беше собран родот, се провлековме низ една ограда, а потоа под сенките на некакви дрвја со пожолтени лисја, дојдовме до тополите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)