Веќе беше спакуван и седеше во својата хотелска соба не знајеќи како да дотолчи скоро уште еден цел час време.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Во интерес на мирот во куќата, таквата облека на Рада едноставно беше спакувана за некое друго време.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но последното кафе пред одење се договорија да го испијат заедно со Фотевци, а Боге уште не беше спакуван: се шуткаше околу својата отворена торба, а редовно по нешто ќе заборавеше.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)