Мајка му и една ситна црномуреста девојка липаа над него, а неговиот поглед, далечен и туѓ, беше управен кон синевината.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И сѐ натаму беше управен разговорот, а уште повеќе молчењето.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)