бев (гл.) - близу (прил.)

Но, понесен од некаква внатрешна милина, која требаше да им ја пренесе што побрзо на Мајка, и на децата, тргна кон реката, со забрзани чекори, се најде пред Дрвениот мост, сврте лево и веќе беше близу до куќата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Се прости со заптиите во Дуње, бидејќи беше близу до Прилеп, а рано се спреми денски да се прибере, та не подозрувајќи никаква опасност, тргна само со својот гаваз и Андона, кого сакаше уште да го протепа патема што го излага во Полчишта оти ќе плати, кога ќе си отидат во неговото село — Дуње, а од друга страна со него сакаше и да се оправда пред своите старешини во Прилеп, дека ги употреби сите мерки, а останале понеколку души фукара од секое село што не платиле, ама барем разбрале оти живеат во царштината на Султанот, носејќи ги сињилата по телата од стаповите на авалеџијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И овде, кога зборува за социјализмот, тој ги има предвид пак само своите петербуршки колеги социјалисти што беа најблизу до руските социјалисти, кои пак, навистина, можеби поради позицијата на руската нација во руската држава, пројавуваа полн индиферентизам спрема националното прашање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Беше близу дваесет часот и продавниците за алкохол во кои одеа проловите ( ги нарекуваа „ пабови“ ) беа преполни со муштерии.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Истовремено забележа дека иако беше близу дваесет и еден часот, дуќанот беше сѐ уште отворен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше близу единаесет часот и во Одделот за документација, каде што работеше Винстон, луѓето почнаа да ги влечкаат столовите од полукабините и да ги групираат во центарот на салата, спроти големиот телекран, подготвувајќи се за Двете минути омраза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Понекогаш знаев да земам програма за студирање од еден приватен универзитет кој беше близу до трговскиот центар каде што работев.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Конечно, долгата потрага беше близу до среќниот крај.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од зад малото долче, излокано од дождови, до нејзините ноздри допре остар мирис и таа разбра - беше близу до волчата јама, во која четирите малечки ја чекаа волчицата да се врати и да ги надои.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сивото небо вон прозорецот беше близу, беше допирливо со рака. Раздразнуваше. Го копаше видот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Свињо“, рече, закрцка во коренот; тие што беа близу забележаа дека тукушто почнал да се разболува од жолтица.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ако ибн Тајко чувствуваваше еден вид сожалување за неговите двајца браќа во Блатието, Илми чувствуваше сожалување спрема него, зашто кога ќе му понудеше да му отфикари барем еден преден черек од овенот што му беше најблизу, а овој ќе го одбиеше, иако тој ден баш се погодило, ќе го пофалеше, да има најубаво месо во чаршијата, тој само ќе заклатеше глава: „Тешекур едерам, ибн Тајко, ама зошто сепак не правиме пазар?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но до каде се ѝ лутале мислите во тие моменти, можев само да си замислувам; притоа не престанував да верувам дека секогаш бев близу до вистината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но за жал бев свесен дека не располагам со многу податоци што бездруго ќе ја збогатеа таа вистинитост.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се случуваше како дете да влезам во Католичката црква во Скопје, која беше близу до куќата во која беше родена светицата Мајка Тереза и да забележам многумина од сребрарската работилница од источниот дел на градот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Бешир кусо коментира: - Забележав многу Палестинци во камионите. Нешто се случува во Картагина! Бевме близу амбасадата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека од Картагина јуревме со Бешир кон амбасадата во Тунис, забележувавме на спротивниот дел од магистралниот пат како се движат камиони со војници и транспортери, полициски коли кои најверојатно се упатуваа кон претседателската палата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од зад малото долче, излокано од дождови, до нејзините ноздри допре остар мирис, и таа разбра - беше близу до волчата јама, во која четирите малечки ја чекаа волчицата да се врати и да ги надои.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Му пречеше заглавената гранка, а и добро е што му пречеше, зашто бев сосем до него и му ги броев забите.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Кога бев близу до забестото страшило, ја подадов гранката и реков: - Ајде, зини...
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Татко ми беше близу до сознанието дека козите од овие балкански предели сигурно колку-толку ги ублажуваат последиците од ужасната „класна борба”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А комунистите беа близу. Доаѓаа. Ни стоеја пред вратата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Господи, таа отсекогаш беше надарена и од најголемата збрка да извлече лична корист.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А Рајна пак, постојано се бесеше за раката на Анатолиј ако беше близу до неа и не се стеснуваше јавно да го искажува своето задоволство и среќа дека ѝ тргнало од рака, еден заколнат руски беќар да го престори во среќен маж.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Завладеа тишина. Мајка беше близу. Со уши на ѕидот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На некои места бевме претпазливи, каде што беше близу непријателот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таму, во нашата куќа крај Езерото, големата куќа на целото семејство која беше близу пазарот, си имавме сѐ што ни требаше за да издржиме живи и здрави, повеќе денови, додека траеше бомбардирањето и додека се разменуваа војските.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Солун на нејзината младост, а нејзината пролет беше близу, на еден галебов лет, но требаше да се мине границата, поради која бевме емигранти.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нашата куќа беше близу еден дрвен мост кој, при движењето на луѓето, се нишаше и понекогаш се чинеше оти ќе го однесат брзите води.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таман седнавме на каучот веднаш до ѕидот на вратата се појави еден маж, беше близу седумдесет, без сомнение, со среден раст, широк нос и мустаќи, скоро ќелав, во една тенка кошула со засучени ракави.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таа беше одушевена по повод таа преселба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Хотелот беше близу до стариот град во женева, и како што талкавме по кривулестите улици на тој прекрасен дел од градот, таа однадвор ми покажа една преубава куќа крај една величествена црква, со камени темели, на аголот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Водата што се слеваше беше единствениот звук кој ја попречуваше длабоката и древна тишина на тој крај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ми рече дека токму треба да потпише уговор за изнајмување на еден стан во таа зграда. живееја во оној удобен хотел откако се дојдени во женева, речиси шест месеци порано, и брзаа да се преселат на некое место кое повеќе ќе личи на дом.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)