Што дека уште веднаш им беше празно без него, особено на внучињавата, ама во неа имаше и надеж дека можеби некој друг го одлостил вагонот и го понел со себе.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Иако навидум состојбата беше смирена, столчето на Рада во заедничката трпезарија за време на ручеците, секогаш беше празно.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)