бере (гл.) - гајле (имн.)

- Добро, добро, не бери гајле! - одговори Доне, го одврза коњот, го напушти училиштето и тргна...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Војничката труба затруби збор: - Тита-тита-татии! Јункерите се построија.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
КИРАЏИЈАТА СО ОРИЗ И СРЕДБА НА ДРУМОТ Еден ден, по патот, кој води од Прилеп за Битола, одеше кираџија и пред него тераше два убави коња.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Благодарам... не бери гајле! - одговори другарот, ги зеде книгите и се повлече внатре.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
А Солун не е Кукуш... Но штом е Гоце со нас... не бери гајле.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ги слушаше Пискулиев овие жаловити зборови, ја подисправаше некако својата мршава, извиена снага, со клапнати рамена, како да сакаше со тоа да ѝ ја поткрепи верата во себе на таа сиротна жена, и најпосле одговори како што го учеше неговата смирена и блага душа: „Не бери гајле, тетко Спасие, ти само учи го да гледа што правам јас, јас сум ги минал тие патишта”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Седнете, добредошле. Седнете, кој да сте, мој касмет сте ноќеска, — Не берете гајле, нишчо лошо не иде кај мене на краот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ами кај оде Толе, кај го носат ѓаволите црни сега?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нишчо, нишчо. И таа си а знае работата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
До него ќе идат наредбите од горе и тој ќе си го бере гајлето за сѐ шо ќе се наредуа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ич не бери гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не бери гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ние сме, ние, не берете гајле — се јави дедот Волче и се стави со тој што тргна кон нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Е, е. Не берете гајле, нели се замеша и Толе и тоа на онакво место!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ако кажете инаку, ќе ви речат зошчо не дојдоте вие, некој, да сторите абер" — им рече Илија горе на трупарите, та така со таа обмана, ем не го издаваат Толета, ни Илија, ем ќе бидат оправдани пред потерата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ами сега шо правиме ал, стрико Јоване? — се притапка Миша плачејќи за побратимот Толета. Не бери гајле, невесто.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А за Митра не бери гајле. Таа е сместена и има пари да поседи со Јована Гуровчето во Софија. Со овие зборови Толе им даде на Трајка и Атанаса да разберат, дека семето што го фрлија падна на плодна земја и убаво ќе изникне.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ајде; ајде да излезиме и да видиме дали е готово јагнето, та за парите не берете гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не бери гајле, чичко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Како ќе живеат'“ ќе живеат како досега, шо има ние да му го бериме гајлето? — му се врекна Митра и уште повеќе се прицна до него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти не бери гајле, кај да су, јас су твој. Веруаш ли?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јован слезе до кујната и виде дека вечерата е готова, алвата таман ја потуриле, и од разговорот со Најда и Стана разбра дека тие абер немаат што стана горе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За првото не бери гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не бери гајле, сестрице Митро, не бери. Нишчо лошо овде нема.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да не ме издадиш пред другарите, а јас сам нема да се издада. Не бери гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ида ефенди, ида. Не берете гајле вие за мене, кај ќе крша глава со една куќа деца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Има време, стрико има, ќе а смениме, пушки ќе најдеме колку да сакаш! — толку не бери гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Лели гледате, нишчо нема в село; не берете гајле! — ги теши Гуле селаните.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не бери гајле, невесто, јас дури су жив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Имало господ и од оваа клопка да се издутниме, — заврши Петре со утешителното и пријатно разјаснување на настанот и ги окуражи своите четници, соопштувајќи им ја и на другите војводи ново настанатата положоба во нивна корист со Толевата појава на „Гарван“.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сакаш најубавиот чупа, ама дали ќе дават татко и мајка, a? Не бери гајле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не бери гајле, море, лели си стигнал дотука. Не плаши се.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Толета му се отворија очите и се осети окуражен кога разбра дека и други како него мислат за она што сам си го постави за цел; а Трајко и Атанас, задоволни што ја исполнија задачата што им ја возложи Организацијата, дури и со факти ќе докажат со двесте и педесет лири, дека Толета го завртоа на нивна страна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не бери гајле, жено. Никој не те коли, ни те печи, дури се живи пријатели.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Стуткани меѓу Виена и Прага тие повеќе береа гајле како да дојдат до кредит за колор телевизор иако веќе им беше сосема извесно дека телевизорите постојано најавуваат само зла и несреќи и дека црно-белите само се заменуваат со зла и несреќи во боја.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
ЉУБИ, ЉУБИ КОГА СИ ВО ЉУБЉАНА љуби, љуби кога си во љубљана трипати љуби еднаш број кога си на тромостовје љуби на куб, љуби трипати на куб љуби, љуби шестпати по шест љуби колку што можеш да испиеш кригли пресно лашко во гостилницата шестица на улицата која до вчера се викаше титова замижи машки и љуби, љуби кога се качуваш со лифтот на врвот на неботичникот во центарот на градот којшто мижи кога љуби и кога ќе отвори очи цел живот ќе игра мижитатара љуби, љуби кога си во љубљана запни како кога се дава вештачко дишење уста на уста и ич не бери гајле што те сметаат за заостанат во развојот љуби, љуби кога си во љубљана и кога бараш ново скришно место за љубов иако има многу корпи за отпадоци ти сепак фрлај ги зрнцата од љубење по улиците за да знаеш по кој пат да се вратиш љуби, љуби кога си во љубљана овде никому не му е особено важно каква боја мирис и вкус има љубењето а не е во план и изградба на музеј на модерното љубење во кој ќе гори заборавено а ѓоа вечно оганче што ќе го подгрева здивот на засипнатите славеи а штом ќе нема музеј ќе нема ни модерни гатачки пред портите на музејот кои низ дланка ќе ви буричкаат низ иднината на љубењето како надминато минато љуби, љуби кога си во љубљана и ако цапнеш во некоја дупка на млечниот пат по кој се пентраш до емона речи си пу-пу машала ќе си најдеш ново љубење а на врвот на ридот секако ќе ги најдеш прешерн и неговата јулија како сркаат врел планински чај и на љубопитните им шиткаат бројаници од бакнежи и од мигови колку мигови трижпати повеќе бакнежи сите да ти велат ти да не веруваш ама така се рекло и нека биде така како што се рекло дека лично прешерн излеан во бронза крај тромостовјето севезден им врти грб на старите и штрби баби тадури и и’ го плазел јазикот на тишината како оној разбушавениот ајнштајн кој си го изгорел јазикот баш во хирошима и нагасаки којзнае дали тоа го рекол баш ајнштајн ама љубел не љубел времето си врви љуби, љуби кога си во љубљана љуби без наситка остај си малку време да се сликаш пред магистратот со лидија димковска и алеш мустар кои рака под рака влегуваат во мирисот на секое цвете и растат, растат миризливо љуби, љуби кога си во љубљана и да папсаш утре пак ќе ти се љуби љуби, љуби кога си во љубљана и имај на ум дека никој не знае што носи утрешниот ден и дали баш ќе биде нов ден ново љубење љуби, љуби кога си во љубљана и не заборавај дека си на запад, во европа каде што денешната работа никогаш не се остава за утре.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
- Топло ли ти е кесето - за ништо не бери гајле... - постојано ги учеше Карче синовите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дајреџијата му се внесе во лицето, целиот насмевнат и блажен, како да сакаше да му каже: „Ништо ти, комшија, не бери гајле, јас сум тука, јас ќе те одведам дома...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А мој Бојан, не берете гајле, ќе го научи и неварено млеко да пие, а сам и од овца направо да цица...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
ДЕПА: Та, да беше таа не берев гајле, туку си отиде сношти.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ДЕПА: За таа работа ич да не берете гајле, мое гајле е тоа; само вие речете кога ќе сакате и јас сум готова...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Не бери гајле за децата кога сум јас тука, - му рече на татко ми.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
“Не бери гајле,” рече Ливајн, “ќе ги видиш.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
РИСТАЌИ: Ти се чудам што береш гајле ти! Тоа гајле е мое, не е твое.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
САВЕТКА: Со здравје, сваќе! Ќе ја нагласи вујко ѝ работата, ти ич не бери гајле.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
РИСТАЌИ: Молчи си ти, не бери гајле, ќе ја свиткам јас неа.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- За тоа не бери гајле! Каква би била јас домаќинка ако не заштедам за вакви денови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А јас со свој ракопис ја пополнив и на ситно им испишав како ми е напорно и како по цел ден се печам на сонце по оранжериите, и како јадам редовно, и како навечер сум покриена, за да не ми берат гајле, а тој да им ја испрати на моите во периодот кога ќе престојувам во Претор, како најелитно одморалиште во тоа време, барем за мене.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
За неа и за тунелот без светлина знаев, ама беше навежбана и не ѝ берев гајле - полошо не можеше да биде.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, раскажува, како нејзината ќерка, со сите квалитети во кој спаѓаат оние од кујната и дворот пред куќа, ги знае девојчето ама не вреди... никој веќе не бере гајле за штиркан чаршав што крцка под тебе и икебана од цвеќе собрано од бавча што сама си ги одгледала.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама не берете гајле, затоа што специјално за вас подготвив неколку екстра забелешки поврзани со екс-ју фудбалот:
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
И не бери гајле, пак јас ќе те однесам и ќе те донесам и пак чоек ќе те сторам; арно беше сега да не го окршиш шишето, ама откоа ќе се стори едно лошо, не се враќа лесно.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Мори сестри - му рекла царицата - мори утки, јас лели си го најдов чедото, не берете гајле да ве остаам да загините, туку ве молам кажете си правината за да се прикажуат оти правината колку се тенчит и пак не се кинит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Здравје нека ни дајт Господ и се ќе бидит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Прао што е прао, сестро лисо, не ми држи да влезам, ако сакаш да јадиш кокошки - влегуј, и ич не бери гајле, кога си стоумница!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- £ рекол царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ќе ти дадам мувлет, не бери гајле.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Не бери гајле мамо...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ние, за нас не бери гајле. Ќе крпиме некако.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
– Не бери гајле, Мусо-ага, не бери, само вие добро спремете јатаганите и кога ќе наредам јас, удрете – го тешеше кадијата, одејќи по него со беговите. Со таков разговор се појави колоната на Чашка над самото Чаништа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Го знае тоа Ангелина, не бери гајле! му велеа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
— Нема и ошче токо ти не бери гајле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— He бери гајле, внучко, лели останавме живи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— He бери гајле, свети Јованке, пак.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- За тоа не бери гајле - продолжи Горјан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Добро, ама... - Знам што сакаш да кажеш. За коњчето не бери гајле! Ние ќе го пасеме.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Не бери гајле! - ѝ одговори Горјан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
И не бери гајле, пак јас ќе те однесам и ќе те донесам и пак човек ќе те сторам; арно беше сега да не го окршиш шишето, ама откога ќе се стори едно лошо, не се враќа лесно.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Не бери гајле, - доврши Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Касметлија... касметлија си, сестро. И не бери гајле. Ќе ја носиме чупата најлесно што ќе можеме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А на што да нему берам гајле?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеби првпат по многу непроспиени ноќи, вечерва таа ќе си заспие со блажен сон? Не бери гајле...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ич не му бери гајле, мајче...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
За јадење да не берите гајле. Таму ќе јајте погача, сирење, кашкавал и секој ден за обед варено, печено или пржено месо...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Де, де... - врати тој. - Не бери гајле. Ќе ги извежбаме. Дојди по некоја недела и ќе видиш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Седи со здравје и не бери гајле...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Не му бери гајле... така ми рече и командирот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Со вас нека му е арно, за мене не берете гајле.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)