Овој збор нема секогаш негативна конотација, тој се однесува и на осетот за топлина и нежност, тој е спомен од детството.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Навистина, 86 Margina #11-12 [1994] | okno.mk ова одново ја разбуди старата спротиставеност која датираше уште од блоковската војна, “ние и тие”, со постоењето и тука на можноста за менување на улогите: “тие”, односно Запад, што можеа да бидат симбол на напредокот и на своевоидниот земски рај, рај со неколку сенки но сепак рај, и “ние”, руските валенкис, мастилните чевли.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не зашто бил начнат од сакагија туку зашто можел да биде симбол на сите надежи во тие дни.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Можеше секако да се разбере Махмуд Дарвиш, поетот кој постојано тврдеше дека не сакаше да биде разбран само како поет на палестинската кауза.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во периодот на перестројката митот “ние сме најсреќни” се струполи за да се претвори во “ние сме најнесреќни”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
- Но јас не сум историчарот во стихови на Палестина! Ниту сакам да бидам симбол. Не сакам да го носам тоа бреме!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)