Каде ќе гинеме ние, нека гинат и тие.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тој цинично ми одговори: ’Сеедно ни е дали тие ќе бидат обесени здрави или болни!...’“181 На 6 мај Георги Манасов бил внесен во еден голем салон, во кој, покрај неколку виши офицери на чело со претседателот на Вонредниот воен суд Едип паша, имало и двајца цивили.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Инаку зошто станал костреш без силни и игличести перки тој светец на опакоста и кобата што пуштал крв од туѓи жили, што колел туѓи волиња, што ловел малоумници за да бидат обесени?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неколку евразиски затвореници, обвинети за воени злосторства, требаше таа вечер да бидат обесени во Паркот, се сети Винстон.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Умрел ли туѓинецот во тој Онисифор Мечкојад, испарило ли од неговата крв сеништето со дамари на неспокојство и поттикнувач на бес и самоволност? Не, можеби тој нешто смислувал.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Нека разбере секој таков, а особено нивните десетари, дека таквите ќе бидат обесени ошче утре на сретсело, а нивните деца и жени изгорени во нивните куќи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)