биде (гл.) - разумен (прид.)

Но ако и има ограничувања, тие ограничувања треба да бидат разумни.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ама мајсторот Миклош тогаш рече: „Стани, Бошко. Да бидеме разумни.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но колку и да ги терав мислите да бидат разумни и поврзани, не ми успеваше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Најпосле кренав раце и се предадов.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Сепак, не разбравте, – веројатно настојуваше да ме успокои Иван – за мене во прв план е училиштето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А патем, некои прашања сами од себеси можеби ќе се решаваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сега и јас сум вмешан. Не сум сигурен колку можат да бидат разумни необмислените потфати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
СТЕВО: Слушај, дај да бидеме разумни.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Нивните мажи се забуцуваа ноќе околу куќава како колци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Или можеби таа е веќе трудна од твоите овдешни желби?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Биди разумна и остави ја жена ми. Вечер ќе дојдам. - Нема зошто, отстапила. - Ти си мртов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Биди разумна... - Ме проколнуваа, потоа ми беа благодарни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога по пустото свое чекање мажите се враќале во постелите, со рамазанска глад се фрлале на своите жени и им биле благодарни што тие уште ги чекаат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Појди и гледај, сите жени се трудни. - Биди разумна. Јас сум таков. И ти ќе им се придружиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Секогаш настојувам да бидам разумен и се трудам да го оценам секој нов чекор што ќе го преземам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
НЕДА: Иване, мили... биди добар. Биди разумен. Иване, се плашам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Но Џули, не се случи така,“ се обидов да бидам разумен, иако ова не беше прашање на разум како ни било што друго помеѓу нас.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе се бакневме, усните ќе ти се отвореа и кога твојот јазик на неколку наврати ќе посегнеше по мојот, ти го откопчував првото копче од блузата, откривајќи ти го младежот на дното на грлото кој беше во хармонија со помалата дамка на аголот на усните што јас толку многу ја сакав, а потоа второто копче кое откриваше нежен златен крст - јас секогаш се обидував да го сметам само за моден детал - што се нишаше над расцепот на твоите гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Почна да се чини дека секој пат кога ќе отидевме некаде да се фаќаме- на задниот чардак кај твојата полу-глува баба, мустаклија Италијанка која седеше пред станот кикотејќи се на репризи од “Ја сакам Луси”; или во собата за рекреација во подрумот на твојата пријателка Џини додека родителите ѝ беа на целоноќно куглање а таа беше горе со тогашниот ⥊ симпатија Брад; или далеку во предградијата, во драјв-ин киното “Огромниот Близнак” за време на таканаречениот Елвис Фест викенд - удавената жена постојано беше со нас. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 182
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)