Но, љубовникот, ако се приближи, може да биди дека од закрилата на тешкото актерство тело ѕирка главичка со зашилени уши на една чивава што се обидува да лае.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Бабичката што пред еден час метеше сега е седната на клупа под истата врба.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Зашто прво нешто како бум- бум им се чу, а тоа да ти биде дека тие се враќаат назад на фронтот, еве сега ноќе, што можат кога така им е напишано ама барем да се поздрават.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)