Еве вистина, стрико, сет тие пилиња кај нас и везден кај се бараат и не можат да се видат.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
На грб, со отворени очи кон таванот кој сѐ уште поигрува во приливот на спарувањето, Ана, со топло поточе сперма меѓу нозете, му се насмевнува на својот драг, задишан фудбалер: „кога би ми бил брат... “.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Чукнал на вратата, влегол сосе вреќите товарени со брашно и се прегрнал со побратимот и се поздравил со другиот човек кој му бил брат.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Најмоќни од сите биле браќата Димитриј Волкашин и Јован Углеша.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
За нив татко ми прикажуваше оти тие биле брат и сестра и ич не живееле како што рекол Господ, та беше ги колнала мајка им и татко им да се сторат пилиња и да одлетаат в поле, та да се бараат и еден други и да не се најдат.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
За нив татко ми прикажуваше оти тие биле брат и сестра и ич не живееле како што рекол Господ, та беше 'и колнала мајка му и татко му да се сторат пилиња и да одлетаат в поле, та да се бараат еден други и да не се најдат.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)