Најголем успех постигна концепцијата со каубоецот кој, во некаков okno.mk | Margina #11-12 [1994] 113 пуст предел на Дивиот запад, пали цигара качен на коњ.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Методава својата вистинска промоција ја имаше во текот на педесетите години кога, во тоа време не толку славниот пропагандист со име Лео Барнет добил работа да ја промени сликата на потрошувачот за еден вид цигари.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Дотогаш споменатите цигари им биле наменети на жените.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За денешната публика се разбира не е веќе неопходно да ги поврзува пораките на Дишан со конкретни личности.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Иако овие дела веројатно биле наменети за затворен круг соодветни приматели, Дишан бил доволно интелигентен да знае дека еден ден тие ќе се изменат, но не додека не ги изгубат сите можни консеквенци врз животите на оние на кои им се наменети - како во случајот со вализе- то на Марија Мартинс.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Дрогата не би се рекламирала (судовите решија дека владата мора да воведе построга контрола на „спонтаното“ рекламирање во однос на другите видови реклама).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во цената на дрогата би бил вклучен и дел кој би бил наменет за решавање на општествените проблеми предизвикани со уживање на дрогата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Низ историјата на филозофијата, тие секогаш биле наменети за некои поупорни и од мене потрпеливи луѓе, ако се земе во предвид дека тоа прашање останало нерешено од некоја година пред новата ера, па сè до денешен ден.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Тоа бил еден од последните настапи на Арто и бил наменет за соочување со сопствениот фантазам на едно дисартикулирано, обдуцирано тело, тело како точка на преместување, подвојување и непрекината флуидност, коешто е чиста присутност и тело без органи.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Арто за таа тн. книжевна вечер се подготвувал мошне сериозно и прикажал агонија на човек што умира од чума, човек што е измачуван, а патем врескал и делирично извикувал, играјќи ја сопствената смрт и распнувањето на крст.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Трансилванија“ беше луксузен брод, кој пред војната бил наменет за лична употреба на кралот на Романија. Наводно донел 2-3 илјади луѓе.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во тоа време во секој од големите градови постоел по еден затвор кој бил наменет за лудите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Таму тие не биле лечени, туку казнувани; лудилото не било сметано за болест, туку за злосторство.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)