вее (гл.) - и (сврз.)

Па и кој ли ветар вее и ме фрла в силен студ: дали сенка на див силен ели страден мајкин лик?
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
И спијат децата и сонуваат: стобојни знамиња се веат и стобројни луѓе во олимписки труби дуваат.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Вее и завива силна и луда вејавица.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Добровечер - ветре вее и свежина сегде сее.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)