вели (гл.) - старец (имн.)

- Ех, каков ден... Вели старецот. И ме гледа. Продолжително. Сожаливо. Прекорно.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Трагајќи по него, преку изучување на други култури, откривање на други искуства, контактирајќи, се споредува со нив, го осознава доброто, за дознае што е добро а што не - велеше старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
- А јас морам да одам. Каде одат овците, таму и јас! - вели старецот како да се извинува, па со мака станува и се поздравува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)