вели (гл.) - учител (имн.)

- Тие си ги гледаат своите интереси... - им велеше учителот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Да ја видат желбата наша... да видат што народ сме... - Би требало... - им велеше учителот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Тоа е твоја клупа! - вели учителот Мирчевски. - Негова е, негова е! - извикаа неколцина ученици.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Медот ми помага во сѐ, велеше учителот, ме трезни кога сум опијанет, ме лечи од несоница, ме брани од лоши соништа, од тешко главоболие, од лудило.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Висар, кога му беше здодевно често се загледуваше во цвеќињата и во главата му навираа чудни мисли: цветчињата навистина му личеа на детски главчиња како што велеше учителот: имаа очи, уста, нос; тоа можеше најдобро да го забележи при гледање од одредена далечина, од одредено растојание: поблизу или подалеку, тоа не можеше да се уочи.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Продолжуваме! - вели учителот. Се наведнува, ја зема кредата и пак испишува задачи по таблата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ми ја гледаш ногава, му велеше учителот кревајќи му ја ногавицата. Забележуваш ли нешто? Ја забележуваш ли лузнава?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Би било, сигурно како што вели учителот. Да, би било поарно така.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)