вели (гл.) - полугласно (прил.)

Еве, уште минутка и ни се чини дека ќе загинеме! – Јас ве љубам, Надја! – ѝ велам полугласно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пак ја местам во санката бледата, растреперена Надењка, пак летаме во страшната пропаст, пак ветерот фучи и лизгалките на санката треперат, и пак, кога санката најбрзо и шумно лета, јас велам полугласно: – Ве љубам, Надењка!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Надењка е ни жива, ни мртва. Побледела, одвај дише... Ѝ помагам да стане. – За ништо на светов нема да се спуштам уште еднаш – вели таа, гледајќи ме со раширени очи, полни со страв и ужас. – За ништо на светов! За малку ќе умрев!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А на лицето ѝ пишува: – Што се случи?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)