вели (гл.) - и (чест.)

5.2 Јас не знам да војувам. Јас болувам и самувам И плачам за вас ближни мои И ви велам И си велам: Доаѓа часот да се прочита бескрајноста На морето Да се состават букви од скршените линии На хоризонтот, Да се седне на островот и да се самува Под осамено дрво Што говори со древен јазик.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
„Ќе се стеснува“, велам и јас, „тоа е многу јасно“. „Треба сѐ да се предвиди“, вели Јован.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
ДЕПА: Господ да те насити. Велат и со сила не е убаво...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Симон велеше и коњот на ручек не треба да биде надвор за да не го јадат мувите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Зарипнав од викање, што се вели и гласот свој не си го познавам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не, велам и јас, не сум за таму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Такво ми е смеењето, велам и кога плачам се смеам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Штом децата ни ги облекоа така, штом ги вратија во бој, кучкините синови решиле да ни го искоренат коренот! - така велеше дедо ми. Така велеа и други.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ноќта не фати бура.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И згора на сѐ, како шлаг: „Заборави ме брзо бидејќи, како што велиш и самата во писмото, заборавајќи ме мене ќе заборавиш дека и синчето личело на мене“.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе кашка, ќе кашка, а потоа наеднаш, полна уста утешение!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ова се вика жирафа. - Жирафа, - вели и Зоки, а во себе си шепоти: „Штрк, жирафа...“
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Лисица, - вели и Зоки. – Веќе знам. – А во себе шепоти како научено стихотворба: „Штрк, жирафа, мечка, слон, лисица...“
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)