Но јас морав да ѝ верувам, како што ми веруваше и таа мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Оти, со доаѓањето на денот, јас го имав Земанек; Земанек беше веќе во Партијата, со мене; одевме заедно на сите кружоци; тој напредуваше одлично, и набргу ме надмина и мене во Партијата; таа наша упатеност еден на друг, преку партијата, ми пружаше утеха и мене, а верувам и нему, после она што му се случи на Јан.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)