Пред сѐ да се сокрие во магла, тој уште можеше да ги види двете очи на старецот; тие станаа големи, полека слевајќи се во трпетлива светлост.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Господи мил, и Богородице Мајчице - ги видов двете, милите... сега нека да ослепам... душава нека да ми заизлезе - задишано офна баба Петра.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Гледајќи го ликот на Петар кој задоволно спиеше предаден на милувањето на сончевите зраци, Трајанка за прв пат виде две светлини споени во една.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Во моментот кога се свртеа кон неа, виде две маски.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
„Вие се познавате?“ „Малку“, чу Отец Симеон и виде две лути зрнца пипер во очите на Ивана; жедно слушаше: „Тој мисли дека јас сум го довел овде.“ „Разбирам“, ја накриви главата старчето и пак спласна зад масата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Го впи погледот во улицата и ги виде двете сенки. Беа бесшумни и далечни.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)