Попот со сета тежина легна врз марко, го притисна тежок, задуван, јадосан навреден, без клепки над очите во мантија избледена од сонце на рамениците, го потера кон оној ќош на кој, пред тоа, виде пајажина со исмукани муви на нишките.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)