Освен тоа, откако се виде последен пат во огледалото, тој ги доби вештачките вилици.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога ја погледна, таа беше првото нешто убаво што го виде последниве мачни години. Се срамеа еден од друг.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Таму е! Каде што ја видов последниот пат. На истото место уште стои.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Сакаше тој час да ја истури пред татковите книги сета насобрана зборовна материја, сѐ што му се напластило во душата, откако се видоа последен пат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Си бројам така наназад, се думам кога се видовме последно со Никифор.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)