Коа виде сиромав јазоец оти лисицата сплетка конците, је рече: - Ти, сестро лисо, да се сториш на умрена коа ќе дојди чорбаџијата и тој ќе те удри со клоца по глаа, та ќе те изваи од стапицава и ќе те пласни настрана.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Ќелиите се скроени за виновници Без вина јас се изборив и со катанец ќе се оковам Да не го видите сиромавиот валкан образ Се изморив од изгубени битки Но го видов крајот на војната како приведение Лебди во зеницата која затупува ко замаглени очила Во диви сенки од без трага Виорот избриша сѐ Ако патот те одведе во непознатото, таму ќе се сретнеме Ти со срце поцврсто од камен, а јас сенка в копана во камен.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)