Па и онаа драма на тоа дете, доживеана на парчето лединка на почетокот од ниската шума над Маказар, кога на Зара, тогаш крупна убава девојка, возрасна, седната со поттргнат фустан, ѝ ја виде црната птица меѓу нозете.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Од силниот напор сети мачнина, сепак продолжи со усните да ја шепоти тивката молитва, но полна со жар.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Не крв и не заседа на таа крв. Не ја виде црната плима во мене зашто ниеден акт на светот не може да ги нареди под графата души црните плими.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Филозофот од балканско потекло ги урнуваше во мене сите оптимистички химери, сите можни лажни апсолути, метафизички или идеолошки илузии.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Така, на пример, во битките со историјата, во самата историја, која отсекогаш ги совладувала Балканците, оставајќи им ги во лажна утеха митовите на пропуштената величина, Емил Сјоран, ќе види црна иронија што се движи.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Долу веќе ја видов црната ,марица" и војниците со автомати в раце.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Низ широката врата од приодот со стреа за миг ја виде црната маса на бродот прикотвен во пристанот со осветлени пенџерчиња.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ташко нè уверуваше дека видел црни очиња, дури и црна косичка.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)