Ништо. Само се виде двапати себеси во ледените зеници, се виде во невидени размери, во зелен џакет, со зелено лице и зелена маска на челото.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ама, мангупот научи да се бакнува, го видоа двапати и на телевизија и тесно му стана во тројката, па „се збари“ со девојче од петката.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Попот пак не се правеше слеп, виде еднаш, виде двапати, три, и бидејќи немаше што да му прави на Милоша, а Анѓа не го слушаше, ни пет ни шест, еден ден си ја зеде торбичката со „алатите" и си отиде кај ќерка си Бисера.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)