Но не ја виде никогаш.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Леле, колку ми беше жал за него! Толку тажни солзи, немав видено никогаш дотогаш.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А неговите очи! Големи и натажени како на срна!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- А ангели? - Од каде ќе знам? Не сум ги видел никогаш.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Таа, со голема тежина во душата, уште еднаш се присеќаваше на мртвите од телеграмите- некролози кои не престануваше да ги добива, се пресели во времето на својот татко, кого не го виде уште од времето на свршувачката, се сети на својата родна мајка, која не ја виде никогаш.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Но не ја виде никогаш.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)