Ако има, нека стани да му го видиме барем суратот?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Не, нема жена, а нема ни девојка,ќе го видев барем еднаш со некоја, а ни дете не прошета, да го храни залак по залак.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Се средив во бањата, со надеж дека ако повторно го видам барем нема да се ужасне од мене со бушавата коса и крвта околу горната усна.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ми се чини дека ми навираат толку солзи, што од притисокот носот ќе ми прсне и од таа густа експлозија ќе го снема и Дејан и сè околу мене.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Имав лошо претчувство уште дента кога ја оставив. Неколку дена пред тоа.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Се надевам дека ја видел барем онаа светлина која сите ја гледаат - на крајот!
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Сакав да ја видам барем уште еднаш радосна, насмеана, како што всушност беше секогаш.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Но и тоа не можеше да го задуши квичењето на прасињата во вреќите, кокодакањето на кокошките во кошниците, цивкањето на пилињата во машките шлицеви - а никаде да видиш барем свирипиле ако не билбил во кафез над пердушеста женска шапка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)