види (гл.) - и (чест.)

Третата тематска идеја што произлегува од оваа книга, значајна за западноевропскиот читател, е во тоа што овој роман овозможува да се види и едно минато, таинствено лице на Балканот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Како тоа, - му велам, се чудам. - Еве, види и сам, - ми вели.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Потоа го видов и човекот што чистеше трње меѓу гробиштата. Вадеше надница за сметка на црковната управа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Ќе ве видиме и вас што ќе окашкате. Уште отсега тргнавте на провала.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- А сега, татко, да те видиме и тебе како нишаниш...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ги виде сите свои робови и робинки пред себе; ги виде и убавите и млади невести Доста и Дунава Макреви, ја виде и бела Бојана Жиовката, па погледот му падна и на Доста Рожденката, околу која толку години се вртка, но сега кај него немаше ни зрнце милосрдие, ни зрнце мерак, ни зрнце човештилак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така гледајќи ги, крвнички, тој бараше само едно: да ги најде вистинските бунтовници, иако сега сите му се гледаа кумити и бунтовници, та во својата врела глава си ги претставуваше и децата од две години како пораснале и станале кумити.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Погледнав кон џипот; внатре, телото на Фискултурецот го притискаше телото на Луција; таа се бранеше (така барем мислам, но во ништо веќе не сум сигурен); јас зедов еден камен, го фрлив на покривот од џипот, а Фискултурецот се сепна; се сврте нагло кон грмушката, и јас видов дека на главата имаше маска; црна маска, бабарска, со четири дупки, за очите, устата и носот, четири дупки за три сетила; само очите му се гледаа, едното зелено, другото сино, и устата, и носот (дали го видов и тоа, или моите растроени нерви од ракијата и жегата ја произведоа и таа слика?); Викна: „Кој има таму“, а јас фрлив уште еден камен, и отстрана му го погодив фарот, и тој пукна, сол се стори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го подигна високо петелот со намерение да го видат и другите и ми го тутна в лице.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Или можеби ти виде дека го боде ајванот со вила, дека ги пали луѓето.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа можеше да се види и од подалеку: ќе зачекори - ќе застане, пак чекор - пак вкочанетост, сѐ така, со бавност на човек што со рамните стапалки испитува не ли е пред него жив песок или гнездо на поскок со рокче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Сакаше да ти збрца нож в чкембе“, рече Борис Калпак. „Тоа го виде и самиот.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ломбачките нозе му беа исповиткани во крпишта и во секакви сури кожи во митарење. Го болеа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ти виде и самиот како се однесува Луков со наредбите на Иванов?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да видиш и самата, ми рече, дека не се откажал од Македонија.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Некогаш доцна можеше да види и едно бесшумно приближување на уште еден тих волк.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Старата мечка го продолжила својот писок, безнадежен и проклет, човекот сега речиси можел да ги види и нејзините солзи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сѐ додека не надојдоа сосема блиску прерд него, така за да можат да им бидат видени и нивните остри муцки, и нивните опашки, издолжени зад нив и секоја од нив како прекршена во својата средина од гладот и од мршавоста.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Можеше да види и како го донесе мајка му онојго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веднаш потоа можеше да им ги види и лицата на оние двајца луѓе, што го носеа одзад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко го сеќаваше тоа многу добро и по себе, а не многу подоцна, уште во првата идна пролет, тој можеше да го види и тоа и во многу други.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се виде и сандакот со Велика Мегленоска. Таа лежеше мирно и со прекрстени раце на градите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некогаш ќе ме види и Уља, ама се плаши да ме праша што правам во глуво време, надвор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мораш да си го видиш и лицето, може да е алипен човекот, треба сѐ да знаеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сврти се уште еднаш кон селоно, кон полено, му вели Уља, којзнае дали ќе го видиш и другош.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така. Па после, ваму си, таму си: дојде време да се видиме и од поблиску.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Видоа таму едночудо Цигани, сакати и безработни бадијалџии, а видоа и нас'скани деца на Турците што се потсмеваа со џганот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сум ги видел и влашките катуни на Галичица, таму нели доаѓаат сточарите дури од селата кај Лариса.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го видел и Борко кога дал знак да се почне.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Види и Таше Стрезовски (превод): Правила на судот за работни односи за индиректна дискриминација во работните понуди – Искуства од Велика Британија; Правник – бр. 200, дек. 2008, стр. 12. 22 како и посебните права на родителите, посвоителите и штитениците (чл. 11, ЗРО/05); б) во рамките на антидискриминаторските одредби воведена е дистинкција помеѓу термините „вознемирување“ на работно место – тоа е секое несакано однесување предизвикано со некое дискриминаторско дејствие или акт, кое има за цел или претставува повреда на достоинството на кандидатот за вработување или на работникот, а коешто предизвикува страв или создава непријателско, понижувачко или навредливо однесување; и „полово вознемирување“ – секое вербално, невербално или физичко однесување од полов карактер, кое има за цел или претставува повреда на достоинството на кандидатот за вработување или на работникот, а кое предизвикува страв или создава непријателско, понижувачко или навредливо однесување (чл. 9, ЗРО/05).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Треба да се видат и другите причини. Можеби е во прашање почвата на која лежи куќата, но за тоа јас не сум стучњак.“
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ви прераскажувам јас што толку долго бродев Што видов нова земја и ново небо што видов И пак што се вратив одново за да бродам.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
А малку подоцна, пред да се разбудиш, видов и како се враќа во твојата уста.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ја отвори својата груба рака и со едниот чист нокт нацрта, полека, обидувајќи да постави сѐ таму каде што тој можеше да види и каде што таа можеше да види.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Децата го видоа и тоа дека на рацете има неколку прстени сѐ од сребро и злато, а еден меѓу нив беше најголем, со камен што светка како искри да фрла.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ја видов и планината; и ливадата на која растеше чајот ја видов; ги видов и капките роса што стоеја на цветовите; и девојката со селско руменило на образите – ја видов како ги бере китките чај; се заљубив во неа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Патуваа три дни, а на четвртиот ден видоа и сонце.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Сум слушнал за такво име, ама еве сега можам да го видам и тој што го носи името....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Никој никого не почитува, потсмев се реди, се низат шеги за оној, Вистинскиот, што масата ја собра, што никој така разулавен, не може да види и слеп е, дека вреди.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Дури видов и змија. Од многу мало растојание.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Само што те видов и устава ми се исуши.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас знаев дека ќе умре, велам, му ја видов и смртта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Тогаш, слекувај се да ти ја видиме и другата материјална состојба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)