ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но ако знаат, а сигурно знаат дека е олабавена Селечка, сигурно ќе гледаат да ја фатат неа, а оттука да се влечат кон исток.

Ние ќе те одведеме до Писокал, Висока, па ако сакаш да ги видиш шаторите на Бахтијарпаша, можеме да те приближиме и до нив, да ја фатиме Маргара и ќе ти дојде Бахтијар како на тепсија под тебе.

Наеднаш немаше желба да се бори, да се докажува, постоеше само некаква сила што го влечеше кон леглото, што постојано го држеше во некаков полусон.

Не паметам точно кој, веројатно некоја од тетките имаше речено дека сум се родил во воденицата.

Одамна се мртви тие денови на младоста, но мене и понатаму срцето ме влече кон Пребег последното прибежиште на старите спомени.

Дури потоа мајка ми се преселила долу, в Бањи.

И младоста сум ја поминал таму.

Татко, тоа, се разбира, е речено снажно, поточно би било - очув...

-А чиј е овој гроб? - ќе го прекинете, бидејќи до крајност ве замори толкавото количество на арамилак направен од тие бивши луѓе, закопани под вашите нозе на законската длабочина од 1,50 метар, а вас сепак нешто ве влече кон непознатите и можно е чесни покојници.

Воопшто му се чудам на тој свет: што сѐ луѓето не измислија за да се прослават - тоа е потполно несфатливо!

Чамецот веќе им го закачија со чакли и го влечеа кон пристаништето.

Човекот со шапката го забриша лицето и уште посилно завесла кон брегот.

-Што е, е - кој би знаел зошто зборувате во истото време додека Сухов упорно ве влече кон соседниот гроб.

Да се сетиме сега, во врска со ова, на објаснувањето од Бери Адам дека некои геј-момци самата утроба ги влече кон операта и на бродвејскиот мјузикл: „Музичкиот театар е една од низата можности што зборуваат за чувството на различност, за желбата да се избега и за волјата да се замислуваат алтернативи која изгледа е широко распространето искуство кај голем број предгеј-момчиња“.

Можеби е тоа лит стереотип, но верувам во него – просто знам“ (30); „Се вљубувам во старите градби и во приказните за луѓето зад нив уште откога бев дете“(51); „Кога бев дете, многу ме интересираа зградите и архитектурата“ (61); „Мислам дека сум генетски предодреден да бидам колекционер“ (70); „Мајка велеше дека првото богатство сум си го донел дома кога имав седум години“ (99); „Дури и кога бев дете, цело време сакав да поправам работи“ (111); „Уште од како паметам, ме фасцинирале куќи и ме фасцинирало тоа што се случува внатре“ (118); „Уште кога имав три години знаев дека ќе бидам уметник“ (131); „Компулсија е тоа или опсесија?

Не знам“ (210).

Истото би можело да се каже и историското конзерваторство.

Нели е тоа опасно за човекот? Нели тоа влече кон пропаст!

Таа го влечеше кон земјата, тој тежеше како камен на едно место.Неговиот крст тежеше.

Подбивниот, избрчкан глас на Сириецот грубо го влече кон студената пареа на крајбрежјето, скоро со болка ја сече мирната поврвнина на идеализираната визија: - Оној што го имаше каменот пред мене ја матеше мудроста со безумност.

Уште со првото утро, Сликарот почувствува немир, чуден творечки трепнеж, кој го влечеше кон ателјето, и кој го намести штафелајот и да ја подигне четката.

- Како се најде пушката во твои раце? Молчел.

Сѐ повеќе остававме душите да ни ги разјадува лишајот на оттуѓување од сѐ што е човечко во нас и околу нас: туѓиот грев, или нешто што е повеќе споулавеност и очај отколку грев, ни влечеше кон загатки.

Сонот го влечел кон прекрасните длабочини на несуштествувањето. - Расони се, оче, сети се.

Недоизбувнатата расправија беше длабока и темна мудрост под превивки на сурово самозаборавање со што си ги криеја срцата, не толку еден од друг колку секој од себеси.

ЛУКОВ: (Се наведнува и го влече кон собата, по пат го удира со нозете онесвестениот Фезлиев.) Нема да се спасиш.

Ја гледаше сега таа зачекорена мечка како го скусува растојанието меѓу нив со некој нов скок и уште веднаш сети како од зад него се раззинува една длабока празнина, една ужасна провалија, и го влече кон себе; беше едно чувство како некој силен ветер да му дува во градите и просто го оттурнува да отстапи.

Изгледаше дека главата го влече кон облаците безуспешно тргајќи се од јакиот жилав врат.

Изгледаше дека главата го влече кон облаците безуспешно трагајќи се до јакиот жилав врат.

Дотогаш нешто слично не виделе твоите очи, како магнет те влечат кон нешто уште поубаво, посветло. Вечно. Проклет да бидам, вечно.

Без збор ќе ве грабне за шија и ќе ве влече кон подрумот.

Корабите попуштаа во зглобовите: сокриениот товар го влечеше кон темното дно - в кал и неврат.

Ќе се приклониме ли кон помислата дека овие и вакви резони влечат кон утилитаризам, или пак ќе поверуваме дека тоа се резони, коишто нè воведуваат во филозофијата на XXI век, ни преостанува нам, како на читатели да просудиме во зависност од нивото на своја­та наобразба или од широчината на платформата на нашата идеологија но, прочитувајќи го овој роман на Луан Старова, сепак и сепак ќе бидеме спремни да се согласиме со нашиов високо извишен мајстор на литературно-уметничката реч, дека: „Ако има Бог, тој постои само во Мајката!“

Некаква таинствена сила ги влече кон водените далечини.

- Денко сигурно поверувал дека тоа е патеката на спасението.

Сеќавав како таа помисла и мене ме влече кон неодгатнатите длабочини на бунарот на животот.

За оваа незаинтересираност може да се наведат повеќе причини, но како основна треба да се смета августовското попладне кое беше и премногу натрупано со оган што бавно се влечеше кон модрите високи планини на запад.

Потоа стана и тргна накај стрништето на кое одвреме-навреме летаат јата птици.

Споменот за синот како камен ја влече кон дното на очајот.

И средбите со најблиските секогаш ѝ беа кратки.

Тргна по удолнината и, кога стигна на раздрумот, пред неа излезе Кузе - сега еден од чуварите.

Што тоа нè влече кон малата детска епизода со Талкачот, виолината и недопирливиот говор на ветрот?

На пример, на поче­ токот на изложбата е поста­вен Grond, огромни батерии коишто ослободуваат енергија, или крст којшто влече кон земјата, или наглото присуство, проследено од чувство, коешто е поголемо од животот и ова веднаш создава однос на скала и хоризонт.

Секое поединечно дело на Бојс има одреден однос со телото, со сите сетила на индивидуата.

Но ова е изразено не само во неговото скицирање на изложбата туку исто така во неговата селекција на скулптурите, нивната позиција, нивниот однос со просторот.

Некаква необјаснива сила ме влече кон неговата испружена дланка.

Сѐ е толку таинствено, ама жарот на лудото срце да дознае што се крие во оваа невидена, ретка земјина форма, го потиснува стравот и те води, речиси насилно те влече кон тајната.