впива (гл.) - нејзин (прид.)

Тој ги сакаше тие пеги што ги нарекуваше цименти и кои ги бакнуваше нежно, со врвот на усните, како да вкусува од најфини и најскапоцени зачини, сè додека со своите полни, не почнуваше дека ги впива нејзините заруменети издолжени усни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)