Кога го виде се враќа без униформата, воскликна од радост: - Добре дојде дома домаќине! – му рече веднаш при првиот поглед во дворот, кога изненадена од глетката се порадува.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Се издува и се испавка па се врати без збор подрипнувајќи во одењето надолу како да се тркала со потскокнување.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Рада од Бечеј, на разочарување на сите, се врати без торби полни пари.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Врати се, врати се! Гледај само да се вратиш без карики за Голфот!
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Вујкото, ограбениот маж, кога си дошол на себе и кога сфатил колкав срам ќе јаде во селото ако се врати без жената и штотуку роденото, кон грабнувачите ја насочил полицијата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Очите веќе му беа бистри како кога се врати без револверот со калибар седум шеесет и пет бо уште со пасошот в џеб, со таа црвена книшка на магиска моќ да се отиде во невидени светови или на иселеничка плашлива надеж дека човекот може да најде и втора татковина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Еднаш се вратив без абер од неа. Ама јас имам нешто важно да ѝ кажам и морам да ја видам“.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И, нормално, све враќаат без око да им трепне.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
- Ние не се враќаме без камења, ја разбранувал неочекуваната тишина околу себе Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Кој вам ви рекол дека ќе се вратите без камења? прашал Доце Срменков.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Викал: - Сакате да нѐ измамите, да ни ги земете и парите и двоколките.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сакате да нѐ вратите без камења. Помочани да излеземе пред светов.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Клисарот отиде да го викне, ама се врати без него. Барал пари.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)