Тој Јован Ѓуров, или како го викаа в село — Ѓуровчето, беше син на дедот Ѓура Јовановски од нашето село Витолишча, кој, за да го исхрани Јована и трите му сестри, помали од него, одеше секоја пролет во Ќесендра или Метуите на жетва, а откако ќе се вратеше оттаму продолжуваше со аргатлакот во Прилепско или Битолско Поле. Со парите што ќе ги донесе од жетва ќе купеше толку леб, колку еднаш во денот да јадат децата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И вели Првин си помислив дека е Глувиот Џокоски или дека е некој кој бил на Молитвена Вода и сега се враќа оттаму, но потоа убаво видов дека не е нашинец.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Машала! Е, кога ќе се вратиш оттаму ќе имаш педесет и кусур. Тоа ли сакаш?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Таа ми кажува по нешто, а јас мислам дека сега се вратила оттаму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Небескааааа! ми се врати оттаму преку пругата. Едно викнав, а друго ми се врати...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Коста веќе четири месеци му е доделен на овој човек кој за фронтот знае онолку колку што чита во весниците и колку што му раскажуваат оние што се враќаат оттаму.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Само наѕирнав но беше доволно да се вратам оттаму распарчан.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Идниот пат не оди со рацете напред - најде за потребно да ме предупреди.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Зоки Поки беше в парк Зоки беше в парк, па кога се врати оттаму, го прашаа: - Што виде таму, Зоки?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)