Оф јас сиромав само со умот што се богатеам, оти уште еднаш јас ќе било касмет да си одам, ами види го тоа широко море: до кај јас да се вратам уште еднаш назад, овде коски ќе окапам и друго ништо“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Нема зошто да се тревожам од тоа што ми доаѓа Костадин, не треба да му се развикувам оти ако го налутам нема ни да се врати уште еднаш!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)