Останаа само вашите колци.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Се враќав таму каде што живеев порано.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Секое влегување во оваа соба ѝ одзема по малку од снагата, ја враќа таму од каде вее тага, болка, згасната смеа, недоживеана радост, одмината среќа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Само оди и само бара, само оди и само бара нешто без свршеток. Се враќам таму.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Се враќа таму. Во права линија оттука е таа планина и во планината народ сосе крошни, сосе ноќви, сосе секири.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Ме пуштаа и до дома во Маказар, да ја видам мајка, и пак се враќав таму во сарајот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога медитирам, се враќам таму и го слушам секој удар на ветрот што ја бранува водата.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тодор зборуваше со Христина за славата кај стрико Ѓорги и кажа дека нема намера да се враќа таму.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Поништен документ.
Се враќаш таму кајшто
смеата е изнасилена
хуморот црн
а слободата
згазена
небаре догорче
на споредна
и слепа
улица.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)